Dutch Coast Ultrarun by Night

Vrijdagavond om 21:22 stap ik in Den Heder zuid op de trein, 4 minuten later stap ik uit in Den Helder en is het slechts een tientel meters naar hotel Wienerhof. Binnen is het al behoorlijk vol met lopers, allemaal met rugzak en hoofdlamp. Om 21:45 volgt een korte briefing waarna iedereen zich naar buiten begeeft. Dan is het 22:00 en mogen we gaan lopen, eerst naar door het centrum van Den Helder naar de zeedijk, over de dijk, langs het water richting vuurtoren en vervolgens het strand op.

De lopers vlak voor de start.

De eerste kilometers loop ik vrijwel achteraan, ik wil rustig beginnen want het word een lange tocht. Mijn doel is vandaag de 90 km, maar of dit haalbaar is is twijfelachtig, ik hoop in ieder geval de 50 km te lopen, het eerste verzorgingspunt tijdens deze ultra. Voor mij zie ik allemaal kleine rode stipjes, de lampjes van andere lopers, een aantal verdwijnen in de verte, maar sommigen komen dichterbij en kan ik passeren. Het is heerlijk lopen op het strand, onder een prachtige sterrenhemel. Het strand is goed begaanbaar, er is een zwakke tegenwind en de temperatuur is rond het vriespunt.

Na 25 kilometer verlaten we even kort het strand om bij Petten over de Hondsbosserzeewering te lopen. 7 Kilometer asfalt, tot hier liep het prima, maar nu begin ik toch een beetje misselijk te worden, ik vermoed doordat het water in de Camelback erg koud is geworden. Weer terug op het strand zijn er behoorlijke gaten ontstaan tussen de lopers, in de verte zijn nog wel wat rode lampjes te zien en als ik omkijk zie ik ver achter mij wat hoofdlampjes. Een paar keer loop ik in een zwin en moet ik kiezen, terug en om het water heen lopen of springen, normaal zal dat geen probleem zijn, maar nu met rugzak en vermoeidheid is het wel een risico, toch lukt het telkens om met droge voeten de overkant te halen.

Het tempo begint na 30 kilometer toch echt te zaken en ik moet af en toe een stukje wandelen, ik blijk niet de enige te zijn, want de lampjes achter mij komen niet dichterbij en voor mij zie ik de lampjes wel dichterbij komen. Na een paar honderd meter wandelen terwijl ik kleine slokje drink loop ik weer een kilometer, op deze manier kom ik er ook en loop ik blijkbaar nog in op de lopers in de buurt. Langzaam haal ik een aantal lopers in, de meesten zitten er behoorlijk door. Ook bij mij gaat het niet erg lekker en ik zie mijn gemiddelde snelheid steeds verder zakken. De 50 km haal ik wel ruim binnen de limiet, maar de 90 km met daarin 20km onverhard duingebied zal heel lastig gaan worden.

Ik loop rustig door en zie de vuurtoren van Egmond aan Zee in de verte verschijnen. In het donker op het strand zegt dat natuurlijk niets, lampjes in de verte lijken niets dichter bij te komen. Toch passeer ik de vuurtoren uiteindelijk, nog 12 km tot Castricum. Ik begin hier te beseffen dat de 90 km binnen de limiet niet gaat lukken, ik kom te kort aan conditie en naast een minimum aan water kan ik niets naar binnen krijgen. Castricum zal du waarschijnlijk voor mij het eindpunt gaan zijn. Inmiddels zie ik geen lampjes meer voor mij, wel zijn er nog meerdere lampjes achter mij te zien, maar deze komen niet dichterbij. Ook de laatste 10 km blijft het genieten, de zee met in de verte lampjes van schepen, een prachtige sterrenhemel, een verlaten strand en in de verte boven zee af en toe wat flitsen in een onweerswolk.

Na 50 kilometer loop ik langs de strandtenten bij Castricum, even de strandopgang zoeken om naar het restaurant te lopen, hier is de eerste verzorgingspost die zeer uitgebreid is. Het is inmiddels ruim naar 4 uur in de ochtend en ik beluit dat ik het hierbij laat, de 90 km binnen de limiet uitlopen gaat niet lukken. Ik haal wat drieg kleren uit mijn rugzak om teveel afkoeling te voorkomen, neem een yoghurt en wat te drinken en voel me binnen een paar minuten weer redelijk goed, helaas is er niet genoeg tijd meer om de volgende 40 km te volbrengen.

Een andere loper geeft mij een lift naar het station waar ik helaas nog 2 uur moet wachten voordat ik weer richting Den Helder kan. Het was een heerlijke loop, zelf voldoende eten en drinken meenemen en dan heerlijk in je eentje in het donker over het strand lopen, echt genieten. In april gaan we de andere kant op en doen we het overdag tijdens de 50 mijl van de Jan Knippenberg Memorial, ik heb er alweer zin in.

Rinus en Ferry, hartelijk bedankt en hopelijk tot volgend jaar.

Glimmermade Marathon

Droog lopen ondanks het hoge water

Om het nieuwe jaar goed te beginnen was er op zaterdag 4 januari een marathon in Glimmen. De DFW-runners hadden deze keer gekozen voor het Glimmermade parkoers waar we vorig jaar ook de New Year marathon gelopen hebben. De afgelopen dagen was het weer niet echt gunstig, storm, regen en hagel. Het was zo nat dat er op de kanalen een vaarverbod van kracht was en dat waterbuffers onderwater gezet werden.

Het weer zat tijdens de marathon echter mee, het waaide behoorlijk hard, maar er kwam geen water uit de hemel en de temperatuur was voor begin januari aangenaam met 4 graden.

Om even voor 11 uur verzamelden de vertrouwde gezichten zich weer rond de verzorgingstent van de DFW-runners en om klokslag 11 uur mogen we van start gaan. We mogen 8 rondes van ruim 5 km lopen, eerst onder de A-28 door, dan langs het kanaal om vervolgens weer onder de snelweg door te gaan en terug te lopen naar de verzorgingspost.

Langs het water valt het op dat de bruggen op dubbel rood staan, ivm het vaarverbod worden ze niet bediend, verder zijn de landerijen erg nat en staan er rond het parkoers overal plassen. Het parkoers zelf is echter grotendeels droog. Bij het keerpunt is het wat modderig en een kilometer voor het einde van de ronde ligt een grote plas over het hele pad heen, gelukkig is deze plas niet te diep en blijven de voeten redelijk droog.
Vorig jaar ging het hier erg slecht en moest ik vechten om binnen de 5 uur binnen te komen, nu ging het ietsjes beter, de eerste rondes gingen erg lekker, de eerste 3 rondes binnen 30 minuten, halverwege in 2:02, daarna werd het echter zwaar en zakte het tempo weg. Na 5 rondes 2:37, na 6 rondes 3:15, na 7 rondes 3:55 en de eindtijd na 8 rondes 4:35:32. Iedere ronde ging het tempo iets naar beneden en de laatste rondes heb ik ook stukjes moeten wandelen. Ten opzichte van vorig jaar was er een behoorlijke verbetering, als ik deze lijn kan doorzetten en in de zomer geen terugval krijg zitten er misschien wat langere ultra's in dit jaar.

Marco

foto's van Toli klik hier

Zes uur van Epe

127 rondjes in 6 uur.

Aan het einde van het jaar is het traditioneel tijd voor een zes uursloop, in de even jaren in Heerde en in de oneven jaren is Epe aan de beurt. In 2011 is het dus weer de baan in Epe waar het moet gaan gebeuren. Zoals in de verslagen hieronder te lezen is gaat het al ruim een jaar niet lekker met het lopen. De zes uur in Heerde vorig jaar was de eerste ultra nadat de klachten begonnen en ik kwam toen tot een teleurstellende 53,2 km, het jaar daarna werd het alleen maar minder met als dieptepunten het uitstappen op Texel, in Winschoten en de teleurstellende RUN van Gieten. In de zomer kwam ik zelfs niet verder dan een kilometer en had ik niet verwacht dit jaar nog een marathon te lopen. Waar ik wel veel gelopen heb is het ziekenhuis, maar ondanks alle onderzoeken is er nog steeds geen oorzaak voor de klachten gevonden en in 2012 blijven we daar dus vrolijk doorlopen.

De afgelopen maanden ging het langzaam wat beter en in de afgelopen weken kon ik regelmatig weer een duurloopje van 20 km afwerken, het tempo was laag, maar voor mij voelde het al goed aan. Ik was nu dus benieuwd hoeveel progressie ik gemaakt had in het afgelopen jaar en Epe was daar de uitgelezen kans voor.

Vooraf bekijk ik de lijst, we lopen in baan 4 van de atletiekbaan, een rondje is dus 422 meter. Een korte blik op de lijst met rondes/afstanden leert dat 50 rondes een halve marathon is, 100 rondes dus een hele marathon en 127 rondes 53,6 km, vanaf daar ben ik dus verder dan vorig jaar.

Om 12 uur mogen we starten en ik loop meteen achteraan, maar al voordat we voor het eerst over de chipmatten lopen loop ik op een plekje net achter een grote groep. Ik kan niet bij de groep komen, maar ze lopen ook niet op mij uit. Het tempo is netjes vlak en het gevoel is goed. Het eerste uur kom ik ruim over de 10 km zonder klachten en vol goede moed blijf ik door lopen. De groep voor mij valt langzaam uiteen, sommigen versnellen, anderen doen het even wat rustiger om wat te eten of drinken. Ik pak bij de verzorgingspost een bekertje water, helaas moet dit hier zelf ingeschonken worden waar door het ritme even weg is, ieder jaar is de verzorging hier onder de maat, terwijl het toch niet zo moeilijk is om te zorgen dat er continue een paar bekertjes water of thee klaar staan voor de lopers.

Het tweede uur gaat nog steeds lekker en ik heb er bijna 50 rondes opzitten als de klok op 2 uur staat, de halve marathon in iets meer dan twee uur, helaas merk ik dat het zwaar begint te worden. Na 50 rondes pak ik een iets uitgebreidere verzorging en werk dit wandelend weg, een ronde later start ik weer, maar na een paar kilometer is het gebeurt en moet ik weer wandelen. Gelukkig is het lekker weer, weinig wind en een lekker zonnetje, na ruim 2,5 uur zien we echter een mooie regenboog die helaas niet veel goeds voorspelt. Een kwartier later is het helaas zover en begint het te regenen, niet erg hard, maar wel voldoende om nat te worden en daardoor behoorlijk af te koelen. Door het tempo weer iets op te voeren verdwijnt de ergste kou uit mijn lichaam en kan ik weer door. Helaas lukt het niet het tempo vast te houden en verval ik iedere paar kilometer weer in een wandelpas. Halverwege ziet het er nog redelijk goed uit, maar helaas kan ik ook dit niet volhouden en een volgende regenbui, dit maal een zware met ook hagel doen alle illusies op een goede prestatie verdwijnen. Ik krijg het nu echt koud, toch blijf ik op de baan en blijf de rondes wegtellen. 100 Rondes, de marathon, na ruim 4,5 uur, nog minder anderhalf uur te gaan waarin nog 27 rondes gelopen moeten worden om de afstand van vorig jaar te evenaren, dat begint nu toch krap te worden.

Het gaat steeds zwaarder, ik kan steeds minder doorlopen en hoop de 50 km te kunnen halen. In het laatste uur krijg ik echter de smaak weer even te pakken en kan zowaar weer een kleine 3 km op laag tempo doorlopen, 120 rondes zitten erop, 50 km en ik heb nog ruim 20 minuten. Ik wandel een ronde, loop een stukje, wandel weer een ronde en zet dan aan voor de laatste 15 minuten, het gaat zwaar, maar ik kan blijven lopen, na 124 rondes heb ik nog minder 9 minuten de tijd, drie rondes moet nog te doen zijn als ik het tempo kan vasthouden. Ik blijf doorlopen, ronde 125, ronde 126 en nog 3 minuten te gaan, als ik niet ga wandelen red ik de komende ronde ook.

Ronde 127, nog 25 secondes op de klok, ik loop nog even door en dan volgt het eindschot. Nu is het even wachten op de restmeters, uiteindelijk kom ik op 53,679 meter, een halve kilometer verder dan vorig jaar. Helaas heb ik het afgelopen jaar dus geen progressie kunnen maken en ben ik weer terug op het punt waarop ik 2011 begon, ik hoop dit jaar niet weer zo'n slechte loopzomer te krijgen als het afgelopen jaar. Het eerste vergelijkingsmoment is aanstaande woensdag wanneer ik start in de Glimmermade marathon. Vorig jaar had ik moeite om de New Yearsmarathon binnen de limiet van 5 uur te finishen, ik hoop woensdag toch een stukje sneller te zijn.

Marco

foto's van Toli staan hier