Burginsellauf 24 Stunden

24 uur lopen in Duitsland

Na een tegenvallend debuut op de 24 uur in Steenbergen (uitgestapt na 12,5 uur) wilde ik toch een herkansing wagen op dit nummer. Na enig speurwerk op het internet viel de keuze op de Burginsellauf in Delmenhorst, allereerst is het lekker dichtbij (150 km), verder ziet het parcours er goed uit en de datum valt ook gunstig.

Op 5 juli vertrek ik dus 's ochtends naar Delmenhorst, anderhalf uur rijden, dan tent opzetten en rustig afwachten op wat gaat gebeuren.

Een uur voor de start is het inmiddels al gezellig druk, naast de 84 "einzellaufer" lopen er ook 70 estafette-teams mee, tevens is er de hele middag/avond live muziek op het podium en staan er bier en hamburgertenten op het plein bij de start, dit in combinatie met zonnig en warm weer zorgt voor een behoorlijke belangstelling langs de baan.

Om 12 uur mogen we starten, mijn doel is ditmaal beperkt tot 24 uur uitlopen, als afstand hoop ik de 160 km te halen, hiervoor moet ik 123 rondes (van 1300 meter) lopen, iets meer dan 5 rondes per uur, ik begin erg voortvarend en loop ruim 7 rondes per uur, ik weet dat dit te snel is maar vind een beetje voorsprong op schema wel prettig, zo kan ik straks even rust nemen tijdens het omkleden. Ronde na ronde loop ik door, vanaf de start linksaf het park in, over een grindpad, na 800 meter een heuveltje, die na verloop van tijd steeds lastiger begint te worden, daarna een lus (met keerpunt) over het feestterrein en dan de volgende ronde.

Bij de doorkomst staat een grote flatscreen waar het aantal rondes en de positie in het klassement op te zien zijn, de eerste uren zijn er wat storingen, maar die worden door de organisatie opgelost en na een uurtje of 3 werkt het systeem vlekkeloos. Buiten dit kleine probleem heeft de organisatie het verder goed voor elkaar, een verzorgingskraam met malt-bier, vruchtensappen, water, cola, en een heleboel soorten voedsel en fruit wat rond etenstijd werd uitgebreid met warme pasta, een douche langs het parcours en twee grote containers met water en sponzen.

De eerste uren zijn behoorlijk warm, toch loop ik met gemak een tempo van rond de 9 km/uur. Hierdoor loop ik in het totaalklassement op de 8e plaats en 2e bij de M30, rond 11 uur 's avonds is de zon verdwenen en zakt de temperatuur naar aangename waardes.

Om even voor half twaalf maak ik de 100 km vol, vanaf 100 km krijg je hier om de 25 km een vlaggetje mee met daarop de afstand die je gepasseerd hebt, zodra de estafette-lopers en de rest van het publiek zo'n vlaggetje zien volgt een aplaus en veel "gluckwünsche", later zal dit een mooi doel worden om naar het volgende vlaggetje te lopen.

Om even voor middernacht ga ik mij even omkleden, ik trek een lange broek aan en een t-shirt, mijn jasje leg ik alvast langs de baan voor later. Ik heb inmiddels een erg grote voorpsrong op mijn schema en besluit even een tijdje te gaan wandelen, het lekkere lopen is verdwenen en het tempo zakt hard terug, ik wandel momenteel meer dan dat ik loop en af en toe begint het een beetje te regenen, toch lonkt de 125 km en ik besluit dat het pas daarna tijd is voor een kort rustmoment. Om even over 4 staat er ruim 126 km achter mijn naam en zoek ik mijn veldbedje op, ik kruip in mijn slaapzak en ben blij dat ik even van mijn voeten af ben.

Na een uurtje te hebben gelegen ga ik weer verder, eerst ben ik wat stijfjes, ik pak nog even twee krentebollen mee en wandel een ronde om de spieren weer wat soepel te krijgen. In de tweede helft van deze ronde begin ik het fris te krijgen dus trek ik mijn jasje aan, een ronde later voel ik mij weer prima en ga ik weer in mijn oude tempo verder, het jasje kan ook weer uit want echt fris zal het deze avond niet worden.

Na 45 minuten lopen gaat het weer zwaar, ik moet weer even wandelen, ditmaal lukt het niet om meer dan een halve ronde te lopen en ik begin mij af te vragen waarvoor ik dit doe, dit is helemaal niet leuk en lopen is een stompzinnige hobby, kortom ik zit even helemaal stuk.

Op dit moment besluit ik ook dat ik dit nooit weer doe en dat ik daarom deze keer wel door moet lopen zodat ik geen herkansing meer hoef te wagen. Om 5:15 doet alles pijn en zie ik mijzelf de 160 km al niet meer halen, ik ga weer even liggen en een uurtje later vertrek ik voor de laatste rondes, de 160 km is een utopie geworden, maar ik wil in ieder geval nog een ronde met een vlaggetje lopen, dus op naar de 150 km.

Van lopen komt niet veel meer, dus dan maar wandelen, de 150 km haal ik zo ook wel en de 160 km is buiten bereik. dan is het eindelijk zover, na 22 uur en 45 minuten krijg ik het 150 km vlaggetje, deze ronde wil ik niet wandelen, daarna beloof ik mijzelf een half uur rust, dus ik versnel, het publiek schreeuwt en klapt, dit geeft voldoende energie om deze ronde door te komen in een behoorlijk tempo, ik geef het vlaggetje weer af en zie op het rondebord inmiddels 152,1 km achter mijn naam staan, mijn 6 uur durende dip is voorbij, ik heb een nieuw doel, nog 8 km in iets meer dan een uur moet te doen zij als ik zo door ga en mocht dat niet lukken dan ga ik in ieder geval het laatste uur strijdend ten onder.

Ook na de volgende ronde blijft de dip uit, het tempo is relatief hoog en ik klim dit laatste uur zelfs nog 2 plekjes in de rangschikking.

om 11:30 weet ik dat ik de 160 km toch ga halen, ik hoef nog slechts 2 rondes en 100 meter, als ik wandel doe ik minder dan 14 minuten over een ronde dus na een halve ronde lopen laat ik het tempo weer zakken (ik kan even geen motivatie vinden om dan maar door te gaan voor 161 km) en wandel/sjok de laatste 20 minuten tot het eindsignaal.

Nu is het wachten op de mannen die de restmeters opnemen, bij de laatste doorkomst stond er 159,9 km achter mijn naam en momenteel zit ik nog geen 100 meter van het 1000 meter-bordje af, dus ruim 800 meter voorbij de 160 km. Na enkel minuten wachten komt de mannen met het meetwiel langs, 953 restmeters, dus een totaal van 160,853 km na 24 uur, ik ben erg tevreden met dit resultaat, hoewel het verval toch wel erg groot is.

Na het douchen en opruimen van de tent volgt nog de "siegererung" en ditmaal mag ik ook het podium betreden om de bokaal voor de 2e plaats M30 in ontvangst te nemen.

De eerste plaats is er voor de duitser Oliver Leu (221 km), hij heeft zichzelf helemaal kapotgelopen om te voldoen aan de kwalificatie-eis voor Seoul (220 km) en wint naast de M30 ook overall, gevolgt door de 3 belgische deelnemers die ook allen boven de 200 km weten te finishen.

Nu is het eerst tijd voor wat rust, het lopen gaat even naar het tweede plan en ik ga genieten van de vakantie en het gezin.

Marco