Wintermarathon Spier

De tweede week van 2011 en voor mij ook de tweede marathon van 2011. Op 15 januari organiseerden de DFW-runners alweer hun derde marathon van dit nog prille jaar. Deze keer was het de wintermarathon in Spier. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden lag er geen sneeuw, sterker nog het leek wel herfst. De temperatuur lag rond de 7 graden, het was grijs en er stond een fris windje. De afgelopen dagen had het ook flink geregend waardoor de onverharde paden ook zeer nat waren. Genoeg ingredienten dus voor een pittige marathon.

Om 11 uur mogen we starten, de deelnemerslimiet was op 60 gesteld en een week voor de marathon waren alle startnummers inmiddels vergeven. Dus met 60 lopers gaan we op pad, sokkigen voor twee of drie rondes en een aantal voor de volle marathon bestaande uit 7 rondes van 6 km. Na aanleiding van de resultaten op de New Years-marathon besluit ik om rustig te starten en te zien waar ik uit kom. De eerste ronde gaat lekker met een gemiddelde van 10 km/uur. Bij de uitgebreide verzorgingspost neem ik iedere ronde wat chocolade of banaan en spoel dit weg met cola en water, de verzorging is weer geweldig.

De tweede ronde gaat ook goed en ik voel me een stuk beter dan twee weken geleden na twee rondes. Wel vrees ik dat ik zometeen weer instort, maar tot dat moment loop ik op hetzelfde tempo door. Ronde drie kom ik tot mijn verbazing ook goed door en zelfs ronde vier kan ik het tempo vast houden. Pas in de vijfde ronde, na ruim 28 km moet ik het tempo even laten zakken tot een snelle wandelpas. Na een paar honderd meter kan ik echter weer versnellen en gaat het zowaar weer lekker.

Ook tijdens ronde 6 en 7 moet ik het tempo af en toe even laten zakken, maar ik kan toch telkens weer versnellen en aanpikken bij een andere loper. Zo kom ik na 4 uur en 33 minuten over de finish, 25 minuten sneller dan twee weken geleden, dus ik ben tevreden.

Marco

New Year marathon (Glimmen)

De 6 uur van Heerde was een mooie afsluiting van 2010 en om 2011 goed te beginnen had ik besloten om de New Year marathon op 1 januari te gaan lopen. Voordat ik in 2008 naar Curacao vertrok liep ik probleemloos twee marathons in een weekend en met twee rustdagen na de 6 uur leek het mij geen probleem.

Het nieuwe jaar is amper 10 uur oud als ik alweer vertrek naar Glimmen. Bij aankomst zijn er meteen weer een aantal oude bekenden en kan ik eindelijk van Jannet zelf horen hoe ze de Spartathlon heeft ervaren. Doordat er nog ijs op het parcours ligt wordt de start met 15 minuten uitgesteld terwijl de organisatie haar uiterste best doet om de ronde begaanbaar te maken. Voor de start volgt dan nog een waarschuwing dat er stukken zijn die erg glad zijn en waar er beter door de berm gewandeld kan worden.

Om kwart over elf mogen we vertrekken, na 50 meter gaan we de bocht om en is de weg volledig bedekt met een laag ijs, aangezien het nu al zwaar gaat besluit ik hier heel rustig langs te lopen. Na ruim 800 meter is er geen ijs meer en kan er gelopen worden, het tempo blijft laag, maar ik kom toch in een ritme terecht en loop met Jannet rustig pratend door. Na ruim 3 km is er weer een glad stukje van een paar 100 meter en ook de laatste km van deze ronde van ruim 5 km is niet ijsvrij. De eerste ronde kom ik nog goed door in 33 minuten. Halverwege de tweede ronde zit ik al kapot, ik moet Jannet laten gaan en zie het nu al niet meer zitten. Deze ronde moet ik ook al een stukje wandelen.

De derde ronde gaat helemaal slecht, ik wandel bijna een kilometer voordat ik weer kan lopen, bij de doorkomst zie ik dat ik iedere ronde binnen 40 minuten moet lopen anders haal ik de limiet van 5 uur niet eens. Ik besluit door te gaan zolang ik rondes binnen de 40 minuten blijf lopen. In de 4e ronde kom ik zowaar in een ritme, ik loop 1 km daarna wandel ik 500 meter, bij de doorkomst halverweg (na 4 rondes) blijkt dat ik in dit ritme 40 minuten voor een ronde nodig heb, dus ik mag nu niet nog meer vertragen. Ik blijf het per ronde bekijken en hoop dat ik binnen 5 uur 8 rondes kan lopen.

Ook ronde 5 en 6 gaan in hetzelfde ritme, helaas begint de temperatuur te dalen en vriest het gesmolten ijs/sneeuw weer aan waardoor het parcours weer gladder wordt. Bij ronde 7 zakt het tempo weer verder weg, gelukkig had ik in ronde 5 en 6 samen 3 minuten gewonnen op het 40 minuten schema zodat ik met nog 41 minuten te gaan aan de laatste ronde begin. Deze moet dus een minuut sneller dan de vorige. Ik durf in het begin niet te versnellen omdat ik bang ben het dan helemaal niet meer te halen en besluit dat de 1000 meter lopen nu 1100 meter lopen wordt. Inmiddels ken ik de ronde redelijk goed en weet ik van de meeste bochten wel hoeveel tijd ik nog nodig heb om bij de finish te komen, hierdoor zorg ik dat ik continu op het schema van 5 uur blijf lopen.

Na 4 uur 58 minuten en 50 seconden bereik ik dan eindelijk de eindstreep, waar een heerlijke kop erwtensoep op mij staat te wachten. De organisatie en verzorging was, zoals altijd bij loopjes van de DFW-runners weer voortreffelijk. Helaas was ik nog niet genoeg hersteld van de 6 uursloop en heb ik te weinig getraind de laatste maanden om twee marathons binnen 4 dagen te lopen. Ik ben blij dat ik de finish gehaald heb, maar het heeft dit keer wel heel veel moeite en pijn gekost. Voor het nieuwe jaar rest mij dus 1 ding en dat is veel trainen zodat ik in ieder geval het niveau van 2008 weer terug kan krijgen.

Marco