Dutch Coast Ultrarun by Night

Eindelijk was het zover,het loopje waar ik mij de afgelopen periode op had voorbereid. Op 17 januari zou het gaan gebeuren van Den Helder over het strand naar IJmuiden met een korte stop in Castricum en tot slot een lus om het circuit van Zandvoort. 100 km door de nacht, ik had er zin in. Ruim op tijd vertrek ik naar IJmuiden waar ik mijn auto wil neerzetten om dan met een busje naar de start te gaan, maar al op de heenreis gaat het mis, een aantal auto's raken elkaar en de hele weg is afgesloten, ik sta ruim 45 minuten stil voordat ik stapvoets verder kan. Doordat ik daarvoor ook al een file gehad heb red ik het niet om op tijd in IJmuiden te zijn. Nadat ik eindelijk weer door kan rijden is het busje net vertrokken, maar ik kan ze onderweg bijhalen, bij Akersloot kan ik mijn auto parkeren en verder met het busje, hoe ik weer bij de auto kom zoek ik morgen wel uit.

In Den Helder is het al redelijk druk bij hotel Wienerhof waar de start van deze loop is, er zijn weer veel bekenden en voordat ik er erg in heb worden we naar buiten geroepen voor de start. Na een korte briefing is het 22:00 en mogen we vertrekken. De eerste kilometer gaat door de stad naar de zeedijk, daar gaan we de trap omhoog om aan de andere kant van de dijk naar het strand te lopen. Al na 2 km voel ik dat het niet lekker gaat, ik probeer het toch al lage tempo nog iets omlaag te brengen in de hoop dat ik dan wel in een lekker ritme kom, het beoogde effect blijft helaas uit.

Op het moment dat we naar het zuiden draaien voel ik de wind, een bescheiden 4 Beaufort tegen en wat lichte regenval, in vergelijking met vorig jaar dus een hele meevaller. We passeren de vuurtoren en na 5 kilometer is daar eindelijk het strand, een lang lint met lampjes loopt voor mij uit. Het gaat nog steeds niet lekker, toch weet ik ook op het strand voorlopig een redelijk tempo te houden. 

Het strand ligt er dit jaar geweldig bij, een brede harde strook waar lopen goed mogelijk is, toch krijg ik het niet voor elkaar om een lekker loopritme te krijgen. De kilometers tikken rustig weg, aangezien het tempo laag is heb ik al besloten dat ik de 100 km vandaag niet vol ga maken, 75 km is het maximum wat vandaag haalbaar is. Na 16 km gaat ook het, toch al lage, tempo eruit, de eerste 50 km lopers komen voorbij, zij zijn om 22:30 gestart en hebben nu dus al 30 minuten op mij gewonnen. 

Na 25 kilometer is er wat afwisseling, we mogen even over een stukje asfalt, de Hondsbosser zeewering. Hier probeer ik nogmaals een lekker ritme te vinden, maar helaas dat lukt slechts kortstondig. Na 6 kilometer gaan we weer het strand op, vorig jaar was het strand hier erg slecht, nu ligt het er echt fantastisch bij, het lukt wel weer om te genieten van het lopen, helaas gaat het niet snel. 

Na 4 uur lopen trekt het laatste buitje over en laat de volle maan zich zien, de lamp heb ik uit gezet, het is licht genoeg. In de verte zie ik een oranje lichtstipje op het strand, het duurt echter nog een uur voordat ik daar ben. Het blijkt dat enkele supporters van een loper hier op het strand een verzorgingspost hebben ingericht, het oranje licht wat ik zag bleek een kampvuur te zijn en deze vrijwilligers delen hier koffie, thee of bouillon uit. Ik loop echter net weer lekker en besluit deze post over te slaan. Vanaf hier zijn de hoogovens al te zien en voor diegene die goed kijkt ziet daaronder op het strand nog een klein lampje, dit is de post bij Castricum, nog ruim 10 km te gaan en het lampje zal de komende tijd niet zichtbaar dichterbij komen.

Ondanks mijn lage tempo zie ik soms een schim voor mij opduiken, ik begin lopers in te halen, hoofdzakelijk 50 kilometer lopers die het tempo van de eerste helft niet meer vast kunnen houden. Inmiddels is het water opgekomen, door de volle maan komt het hoger dan normaal en het strand, dat er zo mooi bij lag, is nu een smalle strook mul zand geworden, het tempo zakt nog verder weg, het is nu erg zwaar geworden.

Met nog een ruime kilometer te gaan lijken de lampjes ineens dichterbij te komen en begin ik de contouren van paviljoen Deining te herkenen, De laatste kilometer is erg zwaar, het strookje strand dat er nog is is erg los en hobbelig doordat er met tractors op gereden is. Ik bereik paviljoen Deining slechts een paar minuten sneller dan vorig jaar toen de omstandigheden een stuk zwaarder waren. Ik neem wat te eten en te drinken en warm even op bij de haard. Ik overdenk mijn opties, ik kan vanaf hier een lift krijgen naar mijn auto, mijn tas ophalen in IJmuiden en op tijd naar huis of nog 25 kilometer doorlopen met minimaal nog 7 kilometer erg zwaar strand om dan op de 75 kilometer te finishen. Lekker gaat het niet en zal het ook de laatste 25 kilometer niet gaan, daarbij moet er een behoorlijk stuk door IJmuiden gelopen worden, zeker niet het meest boeiende deel van de route en voor ik het weet loop ik mee naar het busje van Marathonplus dat mij naar Akersloot brengt. 

Ik rij nog even naar IJmuiden waar ik geniet van een goed ontbijt, de verzorging hier is weer perfect, ik heb nog geen andere loop meegemaakt waar er na afloop worstjes, uitsmijters, broodjes enz enz enz enz en nog veel meer voor de lopers klaar staat. Ik zie een aantal lopers finishen of de laatste lus naar Zandvoort in gaan. Het is erg verleidelijk om hier lang te blijven zitten. Na een uurtje vertrek ik toch naar huis waar een warm bad op mij wacht.

In de auto heb ik genoeg tijd om te bedenken waarom het niet ging vandaag en hoe nu verder, ik denk er serieus over na om te stoppen met lopen, de afgelopen twee jaar is de progressie maar erg minimaal geweest en daar lijkt na vandaag niets meer van over. Nu, 4 dagen later heb ik inmiddels weer twee keer gelopen en beide loopjes gingen weer erg lekker, waarom lukte dat vrijdagavond niet? Ik denk dat ik het toch nog even aan kijk en dit jaar nog een paar loopjes op de agenda zet om daarna te kijken of het zin heeft om hiermee door te gaan.

Marco