12-uur van Den Haag

pr en podiumplek



Afgelopen zaterdag werd in Den Haag voor de 20e keer de 12-uurs estafette gelopen, dit evenement bestaat uit 4 onderdelen, een 6-uurs en een 12-uurs estafette en een 6-uurs en een 12-uurs solo loop. Ik had mij ingeschreven voor de 12-uur solo als voorbereiding op de Burginsellauf over 14 dagen en was van plan zo rond de 96 km te gaan lopen, stiekem dacht ik al wel aan een afstand van net over de 100 km, maar alleen als het niet te zwaar zou gaan.

Rond 5 uur 's ochtends vertrek ik richting Den Haag, het is inmiddels al licht buiten en het weer ziet er goed uit. Na een rit van bijna 3 uur ben ik dan eindelijk op de plaats van bestemming, hier zie ik weer veel bekende gezichten.
Na het omkleden en plaatsen van mijn eigen verzorging langs de baan is het nog even een gezellig en ontspannen samenzijn in de kantine alvorens we richting start lopen.
Om even voor 9 uur legt de speaker uit wat de regels zijn voor de estafette teams en dan kan het feest beginnen, om 9 uur in de ochtend mogen we beginnen aan de eerste ronde van velen.

De ronde is 1885 meter en start op de atletiekbaan, na een halve ronde word de baan verlaten en lopen we via de parkeerplaats over de Laan van Poot om daarna rechtsaf te slaan zodat we buitenom de sportvelden lopen, meteen na deze bocht loopt het pad enkele tientallen meters omhoog en is de asfaltlaag door boomwortels behoorlijk aangetast.
Aan het einde van dit pad volgt een scherpe bocht van bijna 180 graden die ons weer op de Laan van Poot brengt, dan is het nog een paar honderd meter alvorens we weer rechtsaf slaan en de parkeerplaats oversteken om de atletiekbaan rond te lopen.

Na het startschot zit ik in een groepje met een aantal lopers waar ik op een marathon vaak voor eindig, maar toch ligt het tempo veel te hoog voor een 12-uur, een aantal van deze lopers hoeven echter maar 6 uur en wat de anderen van plan zijn weet ik niet. Ik besluit mijn eigen plan te trekken en laat me terug zakken tot bijna achterin het startveld.
Al vrij vlot vind ik een lekker ritme, met een iets hoger tempo dan ik van plan was en loop zo rustig mijn rondes.
Al vrij snel word ik gedubbeld door de eerste estafette lopers en de eerste 6-uurloper volgt niet veel later, ook de snelle starters op de 12-uur laten niet erg lang op zich wachten.


Ik loop lekker en draai mijn rondjes allemaal rond de elf minuten, vrijwel elke ronde drink ik wat bij de verzorgingspost van de organisatie en ook neem ik daar regelmatig iets van het fruitbuffet, bestaande uit oa banaan, kiwi, verschillende soorten meloen, sinaasappel enz, ook wat drank betreft is er keuze, er staat water, cola en verschillende smaken AA-sportdrank.
Na verloop van tijd zie ik dat lopers die voor mij lopen niet meer uitlopen, sterker nog ik begin in te lopen zonder dat ik hoef te versnellen.

Deze wedstrijd wordt gelopen met de Championchip en bij de start staat een elektronisch scorebord met de namen van de laatste 7 gepasseerde lopers en het aantal rondes dat zij hebben gelopen, hierdoor weet je dus telkens of de loper voor jou in dezelfde ronde loopt of niet.

Na een uurtje of 4 lopen beginnen een aantal lopers het zwaar te krijgen en begin ik langzaam in het middenveld te komen.
Na 6 uur lopen, mijn rondetijden liggen, zonder uitzondering, nog allemaal rond de 11 minuten, is het afgelopen voor de 6-uurslopers en zijn de 12-uurslopers de enige solisten die nog lopen.
Ik voel mij nog steeds fit en heb nog niet hoeven wandelen of rusten, ik zie dat de 100 km binnen bereik ligt, sterker nog, ik begin te denken aan 108 km (een gemiddelde van 9 km/u), maar weet ook dat het zware nog moet beginnen.
Vooralsnog loop ik rustig door en geniet van de prima sfeer die er rond de baan heerst.
Her en der zie ik nu ook 12-uurslopers aan de kant zitten, de één zit rustig te eten, de andere heeft kramp in de benen en probeert hier vanaf te komen, ook zie ik bij een aantal lopers de soepele tred overgaan in een slepende pas of wandeling.

Ik loop nog steeds soepel door en de achterstand die ik op een aantal lopers had begint steeds kleiner te worden, sterker nog op het scorebord zie ik nog maar een paar lopers die meer rondes achter hun naam hebben staan dan dat er achter mijn naam staan.

Na 33 rondes begint het tijd te worden voor iets meer dan fruit, cola en water en ik pak mijn eigen flesje sportdrank, dit drink ik al wandelend op, waardoor ronde 34 mijn eerste ronde boven de 12 minuten is, twee rondes later neem ik alweer een wandelpauze om een mars te eten en in ronde 38 en 39 eet ik twee krentebollen, waardoor ook deze rondes niet binnen de 12 minuten blijven. Daarna pak ik mijn tempo weer op en loop weer dezelfde rondetijden als voorheen en zie dat er toch zeker een ruime 100 km in zit vandaag, ik weet dat de laatste uren het zwaarst zullen zijn, maar het gaat nog steeds erg lekker.

Een paar rondes later zie ik dat ik mijn doel, inmiddels bijgesteld tot over de 100km, ruim ga halen en besluit het iets rustiger aan te gaan doen, in dit tempo kom ik namelijk ruim over de 110 km en daartoe acht ik mijzelf niet in staat.
Ik loop drie rondes rustiger met korte wandelpauzes om wat te eten en ga daarna toch weer over op mijn oude tempo.
Bij het ingaan van ronde 52 haal ik een loper in die net even heeft zitten rusten en op het scorebord zie ik dat we in dezelfde ronde zitten. De positie boeit mij niet zozeer op dit moment, ik loop toch ergens in het middenveld dus ik ga even weer wandelen en laat hem weer passeren.
Even later zijn we 10 uur aan het lopen en worden de posities door de speaker rondegeroepen, wat blijkt, de loper die mij net voorbij liep ligt derde, ik liep op een podiumplek na bijna 10 uur lopen.


Ergens in mij komt dan toch wat eergevoel naar boven, zo dichtbij een podiumplek en die andere loper zag er niet echt fit uit terwijl ik nergens last van heb, ik besluit dan ook weer mijn oude tempo van de eerste uren op te pakken en hoop dat hij nog een korte verzorgingsstop moet maken in de komende 2 uren.
Bij de doorkomst op de atletiekbaan zie ik dat mijn achterstand toch ruim 500 meter is, de volgende ronde eens kijken of ik inloop.
De volgende doorkomst is tevens een dubbele pr voor mij, na 10:32 passeer ik de lijn en heb ik 100,332 km gelopen, een officieus pr op de 100 km (25 minuten sneller dan mijn beste 100 km wedsrijd) en voor het eerst over de 100 km.
Het gat met de nummer drie is inmiddels ook weer iets kleiner geworden, als het zo door gaat zal het nog spannend worden.

Na 10 uur en 50 minuten zie ik dat het gat wel kleiner worden, maar het zijn nog steeds bijna 400 meter, dat ga ik niet halen dus neem na deze ronde even de tijd om wat te eten en drinken zeg ik tegen mezelf.
Blijkbaar was ik niet de enige die dat dacht, want ik passeer vlak voor de streep de nummer drie die net even zichzelf verzorgd heeft en nu weer vlak achter mij aan loopt. Ik besluit dat ik het deze ronde maar bij een watertje laat en deze al lopend ga opdrinken. Als ik een halve ronde later om kijk zie ik dat het gat groter is geworden en na 57 rondes kan ik even rustig wandelen om wat te drinken, wel kijk ik voortdurend achterom en zodra ik het witte shirt en de zwarte bril zie verschijnen begin ik weer te lopen, in ronde 59 doe ik exact hetzelfde, inmiddels zijn we in de laatste 30 minuten aangekomen en ik wil nu gewoon doorlopen, ik sla de volgende rondes de drankpost over en mocht ik ingehaald worden dan volg ik en zullen we kijken wie er na 12 uur de beste eindsprint heeft.

Met nog een minuut of 20 op de klok word ik dan voorbij gelopen met een behoorlijk tempo, ik versnel ook en loop mee, dit duurt echter maar een meter of 100 en daarna is het gebeurd met de aanval, ik hou het tempo nog even vast maar naast mij zakt het tempo weg tot een wandelpas en weet ik dat ik het kan halen.

Met nog een minuut of 10 op de klok vraagt een toeschouwer mij hoeveel kilometer ik inmiddels heb gelopen en ik kijk even snel naar mijn Garmin, die geeft inmiddels ruim 112 km aan, ik schrik er zelf van, de laatste twee uren ben ik zo bezig geweest met doorlopen voor de derde positie dat ik niet meer naar de afstand gekeken heb en inmiddels dus al ver voorbij mijn doel en mijn verwachte maximale afstand ben gekomen.

Met nog 4 minuten op de klok passeer ik de streep voor de 61 keer, een volle ronde zit er niet meer in en eigenlijk wil ik hier stoppen zodat ik snel kan douchen, helaas is mijn voorsprong niet groter dan 150 meter en moet ik dus door lopen.
Als ik de bocht door ben kijk ik achterom en zie dat ook daar niet gestopt wordt, shit moet ik dus toch weer het sportpark af.

Met nog een minuut op de klok weet ik dat het goed zit en wandel ik tot het eindsignaal, ik zie het gat kleiner worden tot uiteindelijk 63 meter, maar dat is voldoende om de derde prijs in ontvangst te mogen nemen.
Na een heerlijke douche stap ik in de auto en hoor Oranje op 1-1 komen, een half uur later zijn voor de voetballers alle dromen in duigen geschoten door de Russen van Hiddink, mij boeit het op dit moment niet veel, ik ben helemaal tevreden met mijn afstand van 113,968 kilometer in 12 uur en de derde prijs, daarnaast voelen mijn benen een beetje ongemakkelijk tijdens de lange terugreis in de auto.
Rond 1 uur 's nachts ben ik thuis en is het tijd om te gaan slapen.

Voor een trainingsloop ging dit natuurlijk veel te snel, het ging uberhaupt veel sneller dan ik voor mogelijk hield op de 12-uur, wel was dit een goede ervaring voor het zelfvertrouwen en met deze prestatie en een pr op de marathon en 100 km eerder dit jaar is 2008 op sportief gebied toch al een goed jaar, de afstand op de 24-uur vind ik momenteel van minder belang, zolang ik de 24 uur maar vol maak.

Over twee weken daarover meer.

Marco

Uitslagen, rondetijden en foto's: www.haagatletiek.nl