Dutch Coast Ultrarun by Night

Vrijdagavond om 21:22 stap ik in Den Heder zuid op de trein, 4 minuten later stap ik uit in Den Helder en is het slechts een tientel meters naar hotel Wienerhof. Binnen is het al behoorlijk vol met lopers, allemaal met rugzak en hoofdlamp. Om 21:45 volgt een korte briefing waarna iedereen zich naar buiten begeeft. Dan is het 22:00 en mogen we gaan lopen, eerst naar door het centrum van Den Helder naar de zeedijk, over de dijk, langs het water richting vuurtoren en vervolgens het strand op.

De lopers vlak voor de start.

De eerste kilometers loop ik vrijwel achteraan, ik wil rustig beginnen want het word een lange tocht. Mijn doel is vandaag de 90 km, maar of dit haalbaar is is twijfelachtig, ik hoop in ieder geval de 50 km te lopen, het eerste verzorgingspunt tijdens deze ultra. Voor mij zie ik allemaal kleine rode stipjes, de lampjes van andere lopers, een aantal verdwijnen in de verte, maar sommigen komen dichterbij en kan ik passeren. Het is heerlijk lopen op het strand, onder een prachtige sterrenhemel. Het strand is goed begaanbaar, er is een zwakke tegenwind en de temperatuur is rond het vriespunt.

Na 25 kilometer verlaten we even kort het strand om bij Petten over de Hondsbosserzeewering te lopen. 7 Kilometer asfalt, tot hier liep het prima, maar nu begin ik toch een beetje misselijk te worden, ik vermoed doordat het water in de Camelback erg koud is geworden. Weer terug op het strand zijn er behoorlijke gaten ontstaan tussen de lopers, in de verte zijn nog wel wat rode lampjes te zien en als ik omkijk zie ik ver achter mij wat hoofdlampjes. Een paar keer loop ik in een zwin en moet ik kiezen, terug en om het water heen lopen of springen, normaal zal dat geen probleem zijn, maar nu met rugzak en vermoeidheid is het wel een risico, toch lukt het telkens om met droge voeten de overkant te halen.

Het tempo begint na 30 kilometer toch echt te zaken en ik moet af en toe een stukje wandelen, ik blijk niet de enige te zijn, want de lampjes achter mij komen niet dichterbij en voor mij zie ik de lampjes wel dichterbij komen. Na een paar honderd meter wandelen terwijl ik kleine slokje drink loop ik weer een kilometer, op deze manier kom ik er ook en loop ik blijkbaar nog in op de lopers in de buurt. Langzaam haal ik een aantal lopers in, de meesten zitten er behoorlijk door. Ook bij mij gaat het niet erg lekker en ik zie mijn gemiddelde snelheid steeds verder zakken. De 50 km haal ik wel ruim binnen de limiet, maar de 90 km met daarin 20km onverhard duingebied zal heel lastig gaan worden.

Ik loop rustig door en zie de vuurtoren van Egmond aan Zee in de verte verschijnen. In het donker op het strand zegt dat natuurlijk niets, lampjes in de verte lijken niets dichter bij te komen. Toch passeer ik de vuurtoren uiteindelijk, nog 12 km tot Castricum. Ik begin hier te beseffen dat de 90 km binnen de limiet niet gaat lukken, ik kom te kort aan conditie en naast een minimum aan water kan ik niets naar binnen krijgen. Castricum zal du waarschijnlijk voor mij het eindpunt gaan zijn. Inmiddels zie ik geen lampjes meer voor mij, wel zijn er nog meerdere lampjes achter mij te zien, maar deze komen niet dichterbij. Ook de laatste 10 km blijft het genieten, de zee met in de verte lampjes van schepen, een prachtige sterrenhemel, een verlaten strand en in de verte boven zee af en toe wat flitsen in een onweerswolk.

Na 50 kilometer loop ik langs de strandtenten bij Castricum, even de strandopgang zoeken om naar het restaurant te lopen, hier is de eerste verzorgingspost die zeer uitgebreid is. Het is inmiddels ruim naar 4 uur in de ochtend en ik beluit dat ik het hierbij laat, de 90 km binnen de limiet uitlopen gaat niet lukken. Ik haal wat drieg kleren uit mijn rugzak om teveel afkoeling te voorkomen, neem een yoghurt en wat te drinken en voel me binnen een paar minuten weer redelijk goed, helaas is er niet genoeg tijd meer om de volgende 40 km te volbrengen.

Een andere loper geeft mij een lift naar het station waar ik helaas nog 2 uur moet wachten voordat ik weer richting Den Helder kan. Het was een heerlijke loop, zelf voldoende eten en drinken meenemen en dan heerlijk in je eentje in het donker over het strand lopen, echt genieten. In april gaan we de andere kant op en doen we het overdag tijdens de 50 mijl van de Jan Knippenberg Memorial, ik heb er alweer zin in.

Rinus en Ferry, hartelijk bedankt en hopelijk tot volgend jaar.