Verslag Boscross Marathon (Diever)

Glibberen in de Drentsche bossen


Zaterdag 8 december, om kwart over negen stap ik in de auto, drie kwartier later ben ik in het Dingspilhuus in Diever. Hier moet ik mij nog inschrijven en omkleden, maar met nog een uur voor de start gaat dat geen probleem worden. Na het invullen van het inschrijfformulier en het betalen van de 9 euro (waar vind je nog een marathon voor dat geld?) krijg ik startnummer 32.
Inmiddels is ook Jannet (Chat'n'Run) met haar man/coach/fotograaf gearriveerd, we praten even wat bij en dan ga ik me omkleden.


In de kleedkamer komt dan de vraag "wat trek ik aan vandaag?", het is droog, niet echt warm weinig wind en een beschut parcours, normaal zou dat een korte broek worden, ik kies nu echter voor de dunne tight en een zweethemd met lange mouwen ivm de te verwachten modder en plassen en het lage tempo op de heuvels. Uiteindelijk blijkt dit voor mij de juiste keuze te zijn.


Daarna nog even weer terug naar de grote zaal waar inmiddels ook Erik en Jan (Chat'n'Run-ers) zijn aangekomen. We praten nog wat bij en gaan dan gezamelijk richting de start. Vlak voor de start nog even op de foto en dan een plekje zoeken in het startvak.

Aangezien er ook kortere afstanden zijn besluiten we ergens achterin het startveld te gaan staan, zodat we de snelle lopers op de 10,5, 21,1 en 31,5 km niet in de weg lopen. Dit blijkt later niet echt slim te zijn.

Om elf uur is de start, na 500 meter over de verharde weg gaan we het bos in voor vier rondes van 10,5 km met telkens slechts 800 meter verharde weg. Na ruim een kilometer komen we de eerste plassen tegen, het pad staat meteen over de gehele breedte onder water en aangezien er bomen en struiken langs het pad groeien is er slechts een paar centimeter om over te lopen.
Hier ontstaan dan ook meteen files van lopers die hun best doen om schoon te blijven (wat toch niet lukt). De eerste twee kilometer loop ik in de buurt van Jannet, ik heb het gevoel dat het sneller kan en probeer een weg naar voren te vinden, wat best lastig is op deze smalle paden met veel lopers en plassen. Uiteindelijk lukt het mij om een beetje uit de drukte te komen en kan ik het tempo wat opvoeren, dit wordt echter al snel weer teniet gedaan door de heuvels van los zand die nu overwonnen moeten worden. Tijdens 1 ronde moeten er drie redelijke zandheuvels gepasseerd worden en tientallen wat kleinere bulten.

Aan het einde van de eerste ronde verlaten de 10,5 km lopers het parcours om te gaan douchen, het wordt nu een stuk rustiger op de paden en er kan een mooi tempo gelopen worden. Op het rechte stuk na start/finish zie ik Jan op ongeveer 200 meter voor mij lopen, daar ongeveer 500 meter voor loopt Erik net het bos weer in. Ik besluit te versnellen en loop het gat met Jan vrij snel dicht, Jan is echter verstandig genoeg om zijn eigen tempo te lopen en na een korte begroeting open ik de jacht op Erik.

In deze tweede ronde heb ik ook eindelijk tijd en ruimte om te genieten van dit prachtige parcours door de bossen van het Drents Friesche wold. Doordat het parcours vrij bochtig is heb je soms het idee dat je helemaal alleen loopt en dit zal de volgende rondes alleen maar mee gebeuren, omdat dan ook de lopers op de halve marathon en de 31 km er niet meer bij zijn.


Voor ik er erg in heb ben ik alweer bij de eerste van de drie verzorgingsposten die er op deze ronde van ruim 10 km staan. Ook nu neem ik weer wat te drinken en een stukje koek om daarna het tempo weer te verhogen. Ook deze ronde neem ik de heuvels weer probleemloos en glij ik moeiteloos langs de plassen, wel merk ik dat de smalle stroken langs de plassen steeds gladder worden door alle lopers.


Bij de doorkomst na de tweede ronde staat de klok op 1:50:50, de eerste ronde liep ik in 56,5 minuut, deze ronde dus in iets minder dan 55 minuten. Op het rechte stuk zie ik dat ik iets ben ingelopen op Erik, het gat is nu nog ongeveer 500 meter.
Ook deze ronde gaat probleemloos, in het bos zie ik lange tijd niemand en dan ineens duikt er weer een loper voor mij op, het lukt mij nog steeds om andere lopers voorbij te gaan zonder zelf ingehaald te worden, hierdoor gaat het tempo, dat iets inzakt weer omhoog.


Aan het einde van de derde ronde geeft de klok 1:46:35 aan, weer een ronde in 55 minuten, de 3:45 is nu dus te halen. Ook zie ik dat het gat met Erik inmiddels tot ruim 200 meter is gereduceerd, als ik zo door loop kan ik hem mooi verrassen vlak voor de finish, ik geniet daar nu al van.
Het tempo hou ik daarom hoog, terwijl de vermoeidheid toch toe neemt en dus de coördinatie en concentratie wat minder wordt. Dit merk ik bij het passeren van één van de plassen, ik glij weg en moet mijn hele lichaam in de strijd gooien om niet te vallen, ik draai op 1 been zwaai met mijn armen en maak, voor de gelukkig niet aanwezige toeschouwers waarschijnlijk zeer lachwekkende, bewegingen die een vermoeid en stijf lichaam niet behoort te maken. Als ik dan eindelijk stil sta heb ik overal pijn, vanaf mijn schouder tot mijn enkel merk ik nu elke spier. Langzaam pak ik het ritme van het lopen weer op, de pijn in de schouder zakt weg, maar mijn rechter lies, knie en enkel blijven ieder stap pijn doen.

Na verloop van tijd gaat het lopen op het vlakke gedeelte wel weer, het klimmen doet echter erg veel pijn in de lies en het dalen juist weer in de knie. Het tempo daalt nu dramatisch en een tijd van onder de 3:45 kan ik wel vergeten. Ik loop rustig door en ben nu erg voorzichtig op de gladde gedeeltes.

Achter mij hoor ik lopers aan komen en ik probeer te versnellen, maar zodra er weer een heuvel aan komt is het gebeurt, ik kan alleen nog maar wandelen omhoog en het afdalen gaat ook al niet meer, zo wordt ik alsnog door drie lopers ingehaald. Dan eindelijk het bos uit, de laatste kilometer is vlak, daar kan het tempo weer wat omhoog en kan ik nog net een loper inhalen die er blijkbaar helemaal door heen zit. Ik finish in 3:52:33, een behoorlijk verval in de laatste ronde waar ik dus 1 uur en 6 minuten over doe.


Ondanks de laatste ronde was het een hele mooie marathon met goede verzorging en zoals altijd in Diever een hele goede sfeer. De volgende marathon in Diever is in maart, de Drents Friesche woldmarathon, als het even kan ben ik er dan ook weer bij.

Na afloop nog even napraten in het Dingspilhuus en dan weer snel naar huis, tot de volgende loop.

Marco