dinsdag, april 15, 2014

Limburgs Zwaarste 2014

Net als vorig jaar had ik mij weer ingeschreven voor de 100 km met in het achterhoofd de optie om over te stappen naar de 80 km indien het, net als vorig jaar, niet lekker gaat bij post 7. Vorig jaar ben ik daar wel de lus naar Valkenburg ingegaan, wat uiteindelijk een erg zware 20 kilometer bleek te zijn. Dit jaar zou ik in dat geval gewoon naar de finish lopen en tevreden zijn met de 80 km.

Ook dit jaar mocht ik weer bij John logeren, dat scheelt 's ochtends toch al gauw 3 uurtjes rijden. Om 04:30 gaat mijn wekker en een half uur later ben ik op weg naar Heerlen. Na het afhalen van de startkaart, de laatste controle van de rugzak en het omkleden is het bijna 6 uur en mogen we naar buiten. Er volgt een korte briefing, daarna mogen we starten. Het is nog donker en een lang lint aan lampjes vertrekt het bos in. 

De eerste kilometer staan we regelmatig in de file voor de anti-ATB hekjes, aangezien het nog 100 km is wacht iedereen rustig zijn beurt af en gaat door het hekje. Daarna gaat het heuvel af en weer op, in de afdaling loop ik lekker door, zodra het heuvel op gaat doe ik rustig aan, ik wil niet te veel energie kwijt raken in deze eerste uren. Na een uurtje is het licht geworden en kan de hoofdlamp in de rugzak, die zal ik vanavond weer nodig hebben. Al vanaf de eerste kilometers loop ik tussen dezelfde lopers, we halen elkaar regelmatig in en lopen af en toe een stukje samen, toch loopt ieder zijn eigen race en tempo, de meesten blijken voor de 80 kilometer te gaan, misschien ook een goed idee voor mij???

We lopen over de heuvels door de boomgaarden die mooi in bloei staan, het uitzicht is geweldig en het is weer volop genieten. Voor ik er erg in heb sta ik bij de eerste verzorgingspost, alweer 12 km gelopen op deze mooie ochtend. Het weer werkt redelijk mee, het is mistig waardoor de vergezichten erg beperkt zijn, wel is het droog en staat er weinig wind. De temperatuur is prima, korte broek en shirt zijn voldoende, de vorst die we vorig jaar bij de start hadden lijkt dit jaar ver weg. Voor de avond heb ik wel een jasje en broek in mijn rugzak zitten, uiteindeljk blijk ik ze niet nodig te hebben.

Ik herken de paden nog van vorig jaar en weet dat er na ongeveer 17 km een steile klim in zit. Een mooi moment om rustig omhoog te wandelen. Niet veel later beginnen we aan de klim naar het hoogste punt van Nederland, 322,5 meter boven NAP. Hier is ook de volgende verzorgingspost, even snel de bidon weer vullen, wat cola drinken en weer door. Op naar post 3, hier begint de eerste lus van 20 km voor de 80 en 100 km lopers, de 60 km lopers gaan meteen door. Post 3 is tevens post 5 en de meest uitgebreide post op de route. Vanaf de afdaling van de Vaalserberg verheug ik mij al op de heerlijke Limburgse vlaai die hier op mij staat te wachten. Helaas missen de lopers voor mij een afslag die ik daarna dus ook mis. Ongeveer honderd meter verderop staan we met 4 man bij een kruising waar we geen pijl of lint zien hangen, dan maar een stukje terug en ja hoor, daar hangt een lint, de lopers die we net ingehaald hadden mogen we nu weer voorbij.

Na ruim 30 kilometer kom ik bij post 3 aan, keuze uit drie verschillende smaken vlaai, heerlijk. Ik neem een punt, geniet er van, vul mijn bidon weer en neem nog een bekertje cola, dan is het tijd om de eerste lus in te gaan, de 60 km had ik al niet als serieuze optie in mijn hoofd en dat is het nu zeker niet meer. In deze lus zitten weer een aantal pittige klimmetjes, maar met een aangepast tempo kom ik hier goed overheen. Nog steeds haal ik regelmatig dezelfde lopers in die mij even later weer voorbij komen, meer dan een korte groet is het vaak niet, maar toch geeft het een soort verbondenheid.

Bij post 4 is het even snel bijvullen, daarna weer naar de grote post. Ruim 50 km gelopen, over de helft en weer een uitgebreide post. Ik laat de vlaai nu maar even zitten en neem een bakje vla en wat te drinken. Daarna weer rustig door, in mijn hoofd heb ik de 100 km al gedag gezegd en maak ik er een 80 km van. Een mooie bijkomstigheid is dat ik dan oprijd klaar ben, vroeg weer bij John ben en een goede nacht slaap kan pakken, allemaal heel verleidelijk. Eerst maar eens naar de 60 km, het gaat inmiddels iets zwaarder. Van vorig jaar weet ik nog dat dit stuk redelijk vlak is, hierdoor gaat het weer een stukje lekkerder en krijg ik er weer zin in. 

Na 60 kilometer post 6, weer bijvullen en door. Vorig jaar stond post 7 op 68 kilometer, daar is het nog 12 kilometer na de finish (of een extra lus van 20 km om de 100 km vol te maken). In het begin had ik een limiet van 10 uur in mijn hoofd voor post 7, mocht dat niet lukken zou ik voor de 80 kilometer gaan, nu lijk ik dat zowaar te gaan halen maar wil ik toch voor de 80 km gaan. Plots kom ik Gerik tegen, hij is vandaag niet gestart omdat hij vanochtend niet fit was en wandelt nu een deel van de route in tegengestelde richting. Heel kort vragen we hoe het gaat, daarna vraagt hij wat mijn plan is en voor ik het weet zeg ik 100 km als ik binnen 10 uur bij post 7 ben, met nog ongeveer 2 km te gaan lijkt dat te gaan lukken. 

Mijn Garmin geeft inmiddels 67 kilometer aan, ik ben nog een keer fout gelopen, maar in totaal heb ik zeker gaan kilometer extra gelopen. Wel was de route iets anders dan vorig jaar, maar volgens de routekaartjes zijn de afstanden hetzelfde gebleven, ik moet dus bijna bij de post zijn. In de verte zie ik de mast en heuvel al liggen, ik weet dat er een steile klim naar de post is, hier had ik het vorig jaar erg zwaar. Dan geeft mijn Garmin 68 kilometer aan, nog niet bij de voet van de heuvel, 69 kilometer, nog steeds niet, bijna 70 kilometer, de start van de klim. Het is een zware klim, maar doordat ik mij het erg zwaar had voorgesteld valt het redelijk mee, ik kom goed boven en zie de post. Net niet binnen de 10 uur dus door voor de 80 kilometer. Net als vorig jaar staat ook nu Henry hier, ik bekijk de tijd, ik ben een half uur sneller dan vorig jaar en ken de laatste ronde nu goed genoeg om niet weer 2 km fout te lopen. Henry: "je gaat zeker door voor de 100 km, afstand is voor jou het probleem niet", ach ja, ik begin inderdaad maar aan de lus naar Valkenburg. 

Het tempo ligt niet hoog meer, maar ik weet redelijk door te lopen. Het klimmen ging vanaf het begin al niet al te snel, nu doen de beenspieren ook in de afdaling veel pijn, een steile afdaling kan ik niet meer op hoog tempo nemen, ik moet het dus hebben van het vals plat en vlekke stuk om het tempo op peil te houden. Dit lukt goed, totdat er een lange trappen partij opdoemt, ook die ken ik nog van vorig jaar. Tree voor tree stap ik omhoog, regelmatig moet ik even rusten. Ik kijk tijdens het lopen alleen nog naar beneden zodat ik slechts de komende drie treden zie, als ik helemaal naar boven kijk zie ik de trap in de verte de bocht om gaan en lijkt het oneindig ver naar het einde. Ergens halverwege ga ik even zitten op de trap en masseer mijn kuiten wat los, af en toe heb ik last van kramp. Daarna maar weer door, ik moet toch over deze heuvel heen komen. Net voor de top komt er een andere loper langs, ik probeer te volgen maar moet hem toch laten gaan.

Na de heuvel is het weer even vlak en kan het tempo wat omhoog en kom ik bij post 8, alweer ruim 80 kilometer op de Garmin. Hier zit de loper die mij net voorbij kwam en even later komen er nog twee lopers aan. De bidon moet weer gevuld worden, wat sinas en cola voor de suikers en een yoghurt, dat heerlijk smaakt. Daarna weer door, een klein stukje verharde weg voordat we weer het bos in mogen en natuurlijk weer klimmen en dalen. Ik haal de andere loper weer in en ga door richting de Brand brouwerij. Ik ken de afdaling naar het dorp nog van vorig jaar en net als vorig jaar heb ik weer grote problemen om deze steile afdaling af te komen. Inmiddels wordt ik weer ingehaald, ik kan op deze afdaling niet aanhaken. Op het vlakke stuk kan ik niet bijkomen en ik loop weer alleen. 

Weer gaat het omhoog en even later over een smal onverhard pad naar beneden. Links staan bosjes, rechts een hek. Bij iedere stap voel ik de kramp in mijn kuit, ik vang me dus bij iedere stap op op de paaltjes van het hek, zo schuifel ik de heuvel af. Dan schiet plots de kramp in beide kuiten tegelijk, ik pak het paaltje van het hek om te steunen, deze blijkt echter los te staan en ik val op de grond met twee verkrampte kuiten. Heel langzaam trekt de kramp weg en kan ik met mijn hand de kuiten verder los maken. Ik lig ongeveer 5 minuten op de grond voordat ik door kan. De losse paal komt nu goed van pas, die gebruik ik om op te steunen op weg naar beneden. Ik zie de zon inmiddels achter de heuvels zakken, de laatste uren liep het heerlijk in het zonnetje, maar nu gaan we zo de avond weer in en zal het snel afkoelen.

Na nog een korte sanitaire stop kom ik bij post 9, nog 12 kilometer te gaan terwijl er al 90 op zitten, het is toch iets langer dan 100 km. Hier aangekomen zit er nog een andere loper en hoor ik dat er nog iemand achter ons loopt. Ik neem ook weer wat te drinken en terwijl de laatste loper bij de post aan komt zet ik de achtervolging in op mijn voorganger die ven eerder is vertrokken. Na een kilometer lopen we binnen zichtafstand van elkaar, ik heb weer wat extra energie gevonden en kom bij mijn voorganger. Net voordat de laatste loper aansluit versnel ik door en loop bij deze lopers weg. Inmiddels heb ik mijn lamp maar weer aangezet om de route te kunnen vinden. In het donker zijn de pijlen en linten slecht te zien. Ik weet nog dat ik vorig jaar hier ergens fout ben gelopen en let nu dus goed op elk mogelijk pad dat ik in zou kunnen, af en toe stop ik even om te checken of er echt geen pijl of lint hangt. Dan kom ik bij de boerderij waar het vorig jaar mis ging, nu zie ik ook waar het mis ging, voor het hekje had ik vorig jaar linksaf gemoeten, ik heb alles na het hekje tot aan de weg toen nagezocht, maar had niet gezien dat hier linksaf ook een pad door het weiland liep.

Elk lintje dat ik zie geeft een goed gevoel, ik zit op de goede route. Als ik achterom kijk zie ik geen lampjes, de andere lopers zitten dus al redelijk ver achterop. Als mijn Garmin dan 96 km aangeeft kom ik bij de laatste post, een snelle slok, meer is niet nodig om de laatste 6 km te overbruggen. In het dorpje aangekomen zie ik geen pijl of lint, ik zoek nog even en besluit dan op goed geluk een kant te kiezen. Gelukkig kom ik even later weer een pijl tegen en weet ik dat ik goed zit. Ik ruik de finish en zie dat ik de 100 km binnen de 16 uur ga halen, ik kan nog iets versnellen. Dan passeer ik de 100 km, nog geen finish, OK, ook 101 km lukt binnen de 16 uur, helaas ook daar geen finish. Dan eindelijk de bocht naar links en een laatste heuveltje naar de finish. De 16 uur zijn inmiddels om, toch nog maar even doorlopen en na ruim 102 km ben ik binnen. 16 uur en 10 minuten gelopen en genoten. Even een kort praatje,....oh ja ik moet me nog afmelden anders tikt de tijd door, toch weer 3 minuten verloren, maar wat doet dat ertoe op deze loop. 

Ik neem even plaats, praat wat met andere lopers en zie de laatste twee lopers ook binnen komen. Daarna is het tijd om naar John te gaan waar een heerlijk koud biertje klaar staat, ook maakt John om middernacht nog een heerlijk broodje met spek en ei waarna het tijd is voor bed. Een beetje moeizaam de trap omhoog en heerlijk slapen. Twee weekjes rust en op naar de volgende loop, dan zonder heuvels, maar heerlijk over het vlake strand tijdens de 1/2 JKM.

Marco