Zaterdag 8 september 2007, de datum staat al maanden vetgedrukt in mijn agenda.Vorig jaar liep ik in Winschoten voor het eerst een ultramarathon over 50 kilometer, daarna liep ik begin dit jaar de 60 van Texel. Met name die laatste wedstrijd ging dusdanig lekker dat ik besloot dat het dit jaar maar eens moest gaan gebeuren op de 100 kilometer.In 1997 liep ik voor het eerst mee in de RUN van Winschoten, toen in een 10x10 km estafette team, dit was de eerste keer dat ik ultralopers in aktie zag, wat vond ik dat een prestatie.Een paar jaar later heb ik de overstap gemaakt naar de marathon en vorig jaar dus over naar de ultra.In juli heb ik mij ingeschreven voor de 100 kilometer in Winschoten en zijn de trainingen opgevoerd. Ieder weekend een lange duurloop of marathon en op doordeweekse dagen een 15 tot 20 kilometer loopje. En dan is het eindelijk zover, 8 september 2007.
Om kwart voor negen in de ochtend vertrek ik naar Winschoten, daar wordt eerst een plekje ingericht voor de supporters en verzorgers, daarna de laatste voorbereidingen, nog even kennismaken met een aantal Chat'n'Runners en naar het startvak.Om 10 uur valt dan eindelijk het startschot, ik heb mij achterin het startvak opgesteld, zodat ik de snelle lopers niet in de weg loop en begin in een rustig tempo aan mijn wedstrijd. Het schema wat ik aan wil houden zal uit komen op 10 uur en 50 minuten, dit houdt in dat ik 1 uur en 5 minuten over een ronde mag doen.In tegenstelling tot andere wedstrijden heb ik besloten om deze keer met een hartslagmeter te lopen om te voorkomen dat ik te snel ga verzuren.De eerste 30 kilometer wil ik mijn hartslag onder de 130 houden, daarna wil ik tot 60 kilometer onder de 140 bpm lopen, om tot slot op gevoel verder te gaan.De eerste ronde begint wat zwaar, maar dat ben ik inmiddels gewend van de lange duurlopen, ik heb een aantal kilometers nodig om in mijn ritme te komen. Ergens halverwege deze ronde wordt ik ingehaald door de eerste 50 kilometer loper die 15 minuten na mij gestart is, en vlak voor de finish haalt ook de eerste 10x10 km loper mij in.Mijn doorkomsttijd na 1 ronde is 1:04:25, slechts 25 seconden sneller dan mijn schema.Ronde twee gaat alweer een stuk makkelijker, dat is ook aan het tempo te zien, dat gaat omhoog terwijl de hartslag gelijk blijft, de derde en vierde ronde zijn eigenlijk hetzelfde verhaal als de tweede, lekker tempo en weer iets inlopen op het schema. De doorkomsttijden zijn respectievelijk1:01:40, 1:02:05 en 1:02:55, na 40 kilometer lig ik 9 minuten voor op schema, maar ik weet dat het nog moet beginnen.
Tijdens deze rondes wordt ik ingehaald door Ronald en Eric, beide Chat'n'Run-lopers komen uit op de 50 km, eerst loop ik een stukje op met Ronald en we praten over hoe het lopen gaat, dan laat ik hem gaan en zak weer wat terug om niet te snel te gaan. Ongeveer twintig minuten later loop ik naast Eric die vlak achter Ronald loopt en ook hier praat ik even mee voordat ik me weer laat afzakken.In ronde vier loop ik een behoorlijk stuk op met startnummer 763, Wilma uit Amsterdam, zij loopt ook in de 50 kilometer wedstrijd en hoopt binnen de 5 uur te blijven. Na verloop van tijd raakt Wilma iets achterop en ga ik alleen verder.
In ronde vijf loopt mijn hartslag op, dus laat ik het tempo zakken, uiteindelijk kom ik deze ronde door in 1:04:43, weer een paar seconden gewonnen op mijn oorspronkelijke schema. Ronde zes begint nog goed, maar bij kilometer 65 begin ik te merken dat het zwaar wordt, het gaat nu beginnen. Gelukkig heb ik inmiddels een aantal supporters erbij, in Heiligerlee zitten een aantal dames die per ronde harder beginnen te juichen als ik langs kom, natuurlijk zwaai ik ook terug. De rondetijd voor ronde 6 is 1:06:48, iets ingeleverd op het schema, ook ronde 7 lever ik weer iets in, deze gaat in 1:08:23.
Na 70 kilometer besluit ik dat het nu op gevoel verder moet en op 72,5 kilometer geef ik mijn hartslag band aan mijn familie die hier staat aan te moedigen. Even later passeer ik camping de Burcht, hier zie ik Wilma weer, zij is inmiddels gedoucht en loopt nog even een paar honderd meter met mij op, ze vertelt dat haar eindtijd 5:01 is en wenst mij succes.
De tweede dip komt bij 75 kilometer, en is een stuk erger dan die van 10 kilometer geleden. Bij de verzorgingspost neem ik, net als de voorgaande rondes een beker water, een cola en een stukje banaan, hier voeg ik nu ook nog wat rozijnen aan toe. Dit alles verorber ik al lopend en als het op is ga ik weer door in mijn oude ritme. Op 77 kilometer staat alweer de volgende waterpost, ook hier neem ik een bekertje en wandel even 200 meter alvorens weer het oude tempo op te pakken.
Even heb ik lopen twijfelen of ik bij 80 kilometer zou stoppen, maar na de korte wandeling gaat het weer lekker, en de laatste twee kilometer van deze ronde gaan goed. Dit samen met de aanmoedigingen bij de doorkomst in de Klinker doen elke twijfel verdwijnen. Ook deze ronde lever ik weer in op mijn schema met een ronde in 1:11:11.
Ronde acht begint goed, maar bij kilometer 83 zakt het weer weg, twee kilometer later ben ik weer in Heiligerlee, de dames zitten hier nog steeds en beloven mij erdoorheen te schreeuwen. Bij de verzorgingspost neem ik weer een water een cola en wat te eten en vervolg mijn weg, vanaf hier gaat het ineens weer lekker, het tempo komt terug en het misselijkmakende gevoel is verdwenen. Mijn rondetijd voor ronde negen is 1:10:48, de klok staat dan inmiddels op 09:52:30 en ik zal moeten versnellen om binnen de 11 uur te finishen.
Dan de laatste doorkomst, het begint inmiddels donker te worden, net als het begin van de vorige ronde kan het tempo weer iets omhoog en denk ik stiekem aan een tijd binnen de 11 uur, maar realiseer me dat de vorige ronde ook goed ging tot kilometer drie. De verwachte dip blijft deze ronde echter uit en om niet teveel tijd te verliezen pak ik bij de verzorgingsposten nu alleen nog een bekertje water en probeer het tempo tijdens het drinken constant te houden. Op 95 het kilometer bedank ik voor het laatst de dames voor hun steun en zie op de klok dat ik in dit tempo net binnen de 11 uur binnen kom. Het tempo kan zelfs nog een beetje omhoog en op kilometer 98 zie ik dat ik het ga halen.
En dan eindelijk, na 100 kilometers hardlopen voor de allerlaatste keer de lus door naar de Klinker, mijn eigen supporters, het Chat'n'Run estafette team en enkele ander lopers en bekenden staan hier en ontvangen mij met luid kabaal, ik zie dat deze laatste ronde weer netjes op schema zat en geniet van de laatste meters, dan gaan de beide armen de lucht in en passeer ik de finishlijn na 10 uur 57 minuten en 14 seconden, de laatste ronde ging in 1:04:49.
Na de finish word ik eerst opgevangen door het rode kruis, ik krijg een deken om en wat te drinken, daarna zoek ik mijn familie op en drink met hun nog een biertje om dan naar huis te gaan. Na een lekker soepje even in bad en dan heerlijk slapen.
Vandaag, the day after, valt het eigenlijk best me, de beenspieren zijn stijf, logisch, maar lopen is geen probleem, en mentaal zit dat ook wel goed, want ik heb eigenlijk wel zin om een stukje te gaan hardlopen. Achteraf viel het eigenlijk mee, waarmee ik niet wil zeggen dat het niet zwaar is geweest, maar ik heb eigenlijk nooit lang hoeven wandelen en kon uiteindelijk mijn tempo toch redelijk houden. Wel heb ik ruim 7 minuten verloren op het oorspronkelijke schema, maar die diende alleen als leidraad om niet te snel te starten. Ik ben helemaal tevreden, ga voorlopig even iets minder trainen en uitkijken naar een mooie marathon ergens de komende maanden.
Dan wil ik uiteindelijk nog even iedereen bedanken die dit mogelijk gemaakt heeft, natuurlijk de organisatie, supporters, publiek, lopers, vrijwilligers en natuurlijk mijn familie.
Marco
