Run van Gieten (kabouterloop)

Tijdens de Run van Gieten zijn er naast de 50 km ultraloop en de 10 km wedstrijdloop ook verschillende jeugdlopen. Voor de jongste deelnemers uit groep 1 en 2 is er de 500 meter, hierop debuteert Max. Voor de start word hij naar het startvak gebracht en word hem verteld wat de bedoeling is. Door de drukte en het lawaai vergeet hij een knuffel te geven. Om 4 uur start groep 1, maar Max loopt er niet tussen, bij de start staat hij nog te wachten op een knuffel die hij ook krijgt. Gelukkig start groep 2 een paar minuten later en even later start hij dus met de kinderen die allemaal een jaartje ouder zijn. Onder luid gejuich lopen de kabouters hun ronde en na 3 minuten en slechts enkele seconden is Max weer bij de finish waar hij zijn eerste zelf verdiende medaille krijgt, de rest van de dag hangt deze om zijn nek. Max vond het leuk en heeft genoten van zijn eerste wedstrijd, hopelijk zullen er nog velen volgen.

RUN van Gieten

10km genieten en 40 km afzien

Zaterdag 21 mei 2011, het eerste lustrum van de Run van Gieten en om dat te vieren is er dit jaar voor het eerst een ultraloop over 50 km. Om even na 11 uur kom ik aan bij hotel Braams waar het weer een weerzien met een aantal bekende lopers is. Uiteindelijk zijn er twaalf deelnemers en om kwart voor twaalf worden we gebrieft. De organisatie heeft het prima voor elkaar, iedere loper krijgt een eigen fietsbegeleider en voor de verzorging kunnen we aanvallen op een buffet met cola, water, mars, banaan enz. De lopers mogen zelf een pakket samenstellen wat de fietser dan mee neemt. Verder is er een busje die onderweg als verzorgingspost dienst doet, hier kunnen de bidons gevuld worden en worden natte sponzen uitgedeeld, geen overbodige luxe met dit zonnige weer.

Om even voor twaalf worden de lopers voorgesteld aan het publiek en om twaalf uur valt het startschot. Vanaf het begin loop ik achteraan en zie de andere lopers snel van mij weglopen. Ik pak mijn eigen tempo, uitlopen is het doel van vandaag, verwachte eindtijd binnen 6 uur. Vanaf Gieten lopen we naar Gieterveen, een lange rechte weg met weinig schaduw, het zonnetje brand al lekker en de temperatuur is ook d 20 graden al gepasseerd. Vanaf kilometer twee merk ik dat het zwaar gaat. Ik hoop dat het straks beter gaat, maar na 7 kilometer, we zijn inmiddels rechtsaf geslagen in Gieterveen, moet ik al voor het eerst wandelen. Na 500 meter zet ik weer aan en loop weer twee kilometer tot de eerste verzorgingspost. Inmiddels speelt de gedachte aan stoppen al door mijn hoofd. Bij deze post loop ik toch door en hoop dat ik door deze dip heen kom.

Het volgende deel van de route kom ik door met afwisselend wandelen en lopen. In het begin gaat dat nog wel redelijk, maar na 20 kilometer merk ik dat de stukken lopen steeds korter worden, het gaat vandaag echt niet. Weer denk ik aan opgeven, toch loop ik bij de tweede verzorging weer door met het idee dat mijn fietsbegeleider, Henk, op elk punt kan bellen zodat ze me kunnen oppikken. Ik begin steeds meer excuses te bedenken waarom ik uit zou stappen, mijn fietsbegeleider is dan op tijd klaar, een goeie tijd loop ik toch niet, Max loopt straks zijn eerste wedstrijd die ik nog kan zien als ik binnen 4 uur terug ben. Een paar keer sta ik op het punt om tegen Henk te zeggen dat ik stop, maar toch doe ik het niet en worstel verder. Het is een mooie ronde, maar genieten doe ik al lang niet meer, Waarom ik doorloop weet ik zelf niet, toch doe ik het.

Via Anderen lopen we door naar Eext, Anloo en Annen waar we na ruim 30 kilometer aankomen. de eerste 30 km haal ik nog binnen 4 uur, maar de loopstukken zijn niet langer dan een paar honderd meter, het wandeltempo kan ik nog wel rond de 7 km/uur houden waardoor ik in ieder geval nog vooruit kom. Het stuk van Annen naar Spijkerboor is weer door het open veld en vol in de zon, dit helpt ook niet mee. Vanaf Spijkerboor is het terug naar Gieterveen en tot slot nog 5 km terug naar Gieten. Vanaf Annen is de gedachte aan opgeven verdwenen, wel weet ik inmiddels dat de 6 uur niet meer binnen bereik liggen, finishen is het enige wat nu nog binnen mijn mogelijkheden ligt. De laatste 15 km heb ik de bezemwagen achter mij rijden, ik krijg het niet echt mee en doe mijn eigen ding.

Eindelijk weer in Gieterveen, nog 5 km te gaan volgens mijn Garmin. Met pijn en moeite worstel ik mij hier doorheen en bereik eindelijk Gieten, mijn Garmin geeft al ruim 50 km aan, toch ben ik er nog niet. Ik probeer de laatste paar honderd meter weer aan te zetten, maar ben blijkbaar iets te enthousiast, na een paar meter schiet de kramp in mijn kuit en in het zicht van de finish moet ik eerst rekken voordat ik door kan lopen. Het laatste stuk loop ik rustig uit, het publiek klapt, toch schaam ik mij voor deze slechte prestatie, ik doe 6 uur en 24 minuten over 50 km, daarvoor hoor je geen applause te krijgen.

Tot slot wil ik de organisatie nog hartelijk danken, alle lopers werden ontvangen als toplopers, daar heeft het niet aan gelegen. Hopelijk volgend jaar weer en dan binnen 5 uur.

Marco

Paterswoldsemeermarathon

Stoppen is geen optie

De DFW-runners hebben weer wat nieuws bedacht, de merenmarathons. Een marathon over 1 grote ronde rond een meer over fietsroutes. Er zijn 5 meren in de omgeving dus 5 merenmarathon, allemaal iets meer dan 42,2 km. De eerste merenmarathon is rond het Paterswoldsemeer tussen Haren en Groningen. De start is om 9 uur 's ochtends op zondag 8 mei, moederdag. 16 Deelnemers staan aan de start op deze warme zondag voor een ronde over 43,5 km.

Om 4 minuten na 9 uur mogen we starten, de medaille hebben we inmiddels gekregen omdat er ook lopers zijn die na een kortere afstand zullen stoppen. De route is uitgezet over een fietsroute, we moeten dus de bordjes van deze fietsroute volgen. Ook hebben we een routebeschrijving meegekregen en vooraf was de route als gps bestand te downloaden zodat ik hem ook in mijn Garmin heb staan. Verdwalen zal niet zo snel gebeuren.

Na de start loop ik vrijwel achteraan als we door Haren heen lopen. Vooraf was gemeld dat iedereen zijn eigen verzorging mee moest nemen omdat er maar een paar verzorgingsposten zouden zijn waar bidons gevuld konden worden. Een aantal lopers hebben hun eigen fietsverzorger bij zich, ik heb net als een aantal andere lopers mijn bidons (2x750ml) aan een riem om mijn middel. Tot mijn verbazing zijn er toch weer een aantal vrijwilligers die na 5 km aan de kant staan met cola en water, de volgende auto met verzorging staat op 10 km en zo hebben ze op ongeveer iedere 5 km toch een verzorgingspost.

De eerste 10 km gaat lekker en kom ik zonder problemen door. Vanaf Haren zijn we via Glimmen naar Noordlaren gelopen waar we via een andere weg weer naar het noorden gaan. Na 13 km begin ik te merken dat het zwaarder word, de temperatuur blijft oplopen en mijn conditie is waardeloos. Ik laat het tempo iets zakken en kom weer in een lekker ritme. Weer terug in Haren lopen we een stukje over het parcours van de halve van Haren en mogen ook de spoorbrug over, de klim doe ik wandelend en de afdaling gaat weer op tempo. Helaas begin ik nu al af en toe een wandelpauze in te lassen.

Dan plots begint mijn Garmin te piepen, ik ben van koers af en keer om, door twee bochten vlak na elkaar heb ik een bordje over het hoofd gezien, gelukkig waarschuwde mijn Garmin tijdig waardoor ik slechts 50 meter te ver ben doorgelopen. Ik ben binnen een minuut weer op de goede weg en ga door, nu lopen we op een stukje van het Meent marathon parcours. Even later halen een aantal lopers mij tijdens een wandelpauze in. Deze lopers lagen al ver voor mij maar zijn op hetzelfde punt fout gelopen en kwamen daar pas achter toen er geen bordje stond bij het volgende kruispunt. ik begin ook weer te lopen en blijf bij dit groepje hangen. Na 23 km stoppen een aantal lopers, we zijn nu weer vlak bij de start/finish en ook ik denk erover om uit te stappen. Deze gedachte zet ik snel uit mijn hoofd, uitstappen is vandaag geen optie, na twee DNF's de afgelopen weken zou dat voor het zelfvertrouwen dramatisch zijn.

Nadat ik de bidons weer gevuld heb en een beker cola heb leeggedronken ga ik verder, vlak voor mij loopt Ina met haar fietsbegeleider en heel langzaam loop ik iets in. We lopen nu over de dijk langs het kanaal naar de stad Groningen. Ook Ina heeft het blijkbaar zwaar en gaat even wandelen, ik haal haar in totdat ik even later moet wandelen en weer ingehaald word. Dit herhaalt zich de komende 10 km meerdere keren. Dan komen we op het minste stuk van deze marathon, we lopen de stad in en gaan via het station naar het stadspark waar weer een verzorgingspost staat. Door de hoge temperatuur drink ik veel en moet ik alweer mijn bidons vullen. Na een korte stop ga ik weer door, we lopen inmiddels weer richting Paterswoldsemeer.

Ik krijg het steeds zwaarder en moet steeds langer wandelen, gelukkig zit ik al in de laatste 10 km en is de kortste weg terug over het parcours. Na 37 km lopen we langs het Hoornsemeer waar het behoorlijk druk is met dit mooie weer. Als we langs de westkant van het meer lopen is er geen wind en kan ik nauwelijks meer lopen, het grootste deel wandel ik dus maar. Ik zie Ina nog wel voor me lopen maar ben niet meer in staat om er naar toe te lopen en de laatste 4 km moet ik het dus helemaal alleen doen. Aangezien ik hier vlakbij gewoond heb ken ik het slingerende dijkje erg goed, ik trainde hier vaak, in die tijd ging het echter een stukje soepeler. Met nog 2 km te gaan verlaat ik het dijkje en begint het laatste rechte fietspad terug naar de parkeerplaats waar de finish is. Ik had me voorgenomen om dit laatste stuk te gaan lopen, maar na een paar honderd meter gaat dat niet meer en wandel ik weer even, dit doe ik zo nog twee keer en dan ben ik eindelijk bij de finish waar een heerlijke bouillon staat te wachten.

Uiteindelijk heb ik de marathon afstand in exact 5 uur gelopen en de totale 43,5 km in 5 uur 10 minuten en 23 seconden. Een zeer slechte tijd, maar gezien de omstandigheden en de resultaten van de afgelopen weken ben ik er toch enigszins tevreden mee. Op 12 juni is de volgende merenmarathon, dan gaan we rond het Leekstermeer met als doel om binnen 5 uur te blijven.

Marco
Foto's en video: Hardlopen met Toli

2X DNF in 1 week

Lentemarathon

Na een redelijk geslaagde 50 km in februari mocht ik weer een maandje naar Curaçao. Naast het werk was er genoeg tijd om te trainen, helaas lukte het echter niet om een afstand van meer dan 7 km te lopen. Nog steeds heb ik na een paar honderd meter last van pijn op de borst en kortademigheid, na enkele kilometers is het dan echt gebeurt en lukt lopen niet meer. Helaas is naar verschillende onderzoeken en testen nog steeds geen oorzaak gevonden voor deze klachten en blijf ik dus rustig aanrommelen in de hoop dat het vanzelf beter gaat.

Vorig jaar, voordat de klachten begonnen, heb ik mijzelf ingeschreven voor de 60 van Texel met als doel om binnen de 6 uur te finishen (in 2007 deed ik er nog 6:10 over). Vanaf december zou ik weer in Nederland wonen en maximaal gaan trainen, helaas pakte dat dus anders uit. Wel was er enige progressie te zien in de loopjes die ik liep in het begin van 2011, maar trainingen van meer dan een uur zaten er niet tussen en dan is een marathon wel ineens erg ver.

Op 20 mei organiseerden de DFWrunners weer een marathon en dit was voor mij de laatste test voor Texel. Het weer was heerlijk, maar voor het hardlopen te warm. Het rondje van ruim 3 km leidde volledig door het bos en grotendeels over zandpaden, een mooie training dus voor de stranddelen straks op Texel. Helaas merk ik al na 3 rondes dat het een erg zware marathon is, de hoge temperatuur en het mulle zand eisen hun tol en ik merk dat ik een enorme trainingsachterstand heb. Ik neem af en toe een wandelpauze en blijf de rondes draaien. De verzorging is weer fantastisch en ik zie meer lopers die een wandelpauze moeten in lassen. Wel geniet ik van de natuur rond Anloo, ik hoor regelmatig spechten en op het zandpad ligt een hazelworm op te warmen.

Helaas zijn de wandelpauzes steeds langer en begin ik het zwaar te krijgen, ik wil niet te diep gaan met Texel over 5 dagen en besluit te stoppen na 26 km. Het warme weer, zware parcours en vooral te weinig training doen mij deze keer de das om, toch heb ik er geen probleem mee dat ik uitgestapt ben. Helaas heb ik nu ook weinig vertrouwen meer in het halen van de finish in Den Burg op tweede paasdag.

De 60 van Texel

Vrijdag vertrekken we naar Texel, het is nog steeds warm en het weekend brengen we door op het strand. Maandag 25 april, tweede paasdag is het dan zover, om 10:35 starten we voor de ronde over het eiland. Voor de start kom ik weer een groot aantal bekenden tegen waarna ik mij achterin het startvak opstel.

Na de start kom ik in een rustig tempo van rond de 6 min/km en loop in de achterhoede van het startveld. Het is een warme dag en het gaat een zware loop worden. Toch heb ik na een paar minuten ineens weer een beetje hoop dat het gaat lukken. Bij de eerste drankpost na 5 km blijkt geen water meer klaar te staan en moet ik het dus doen met een bekertje cola, onder deze omstandigheden had dit toch goed geregeld moeten zijn. Daarna volgt de Hors, door de droogte is dit een enorme mulle zandvlakte geworden waar hardlopen een hoop energie kost. Ik laat het tempo hier verder zakken zodat ik straks nog iets over heb op de verharde stukken. Na 3 km los zand is er eindelijk een vloedlijn waar lopen mogelijk is, hoewel deze strook erg smal is en de golven af en toe een sprongetje opzij nodig maken.

Dan eindelijk de duinovergang naar 5 km verharde weg, hier kan ik weer een beetje door lopen. wel merk ik na 15 km al dat het niet goed gaat komen. Als we dan voor de Koog weer het strand op gaan merk ik dat het op is. Door het mooie weer is het druk op het strand en door het hoge water is er slechts een kleine schuine strook waar lopen mogelijk is, helaas is dit ook de plek waar alle kinderen hun zandkastelen bouwen, een aantal zandkastelen zijn onder de zolen van de ruim 400 deelnemers gesneuveld omdat de enige andere optie natte schoenen was.

Voordat ik van het strand af ga weet ik dat ik ga stoppen, ik zie nu al dat mijn tempo zo laag is dat ik de laatste 40 km in ruim 4 uur moet lopen, normaal geen probleem, maar het lukt nu al niet meer om meerdere kilometers achter elkaar te lopen. Ik loop/wandel de Sluftervallei in en haal hier nog een andere 60 km loper in, ook daar is het tempo weg. De temperatuur is al opgelopen tot ver over de 25 graden. De laatste kilometer tot aan de hoge duin die ons naar het fietspad brengt versnel ik even weer en krijg ik kort het idee dat ik het misschien toch kan halen, het gaat weer even lekker. Het duin wandel ik op en naar beneden gaat weer in een looppas, even twijfel ik maar dan gaat de knop om, ik haal de finish niet meer binnen de limiet en stap uit.

Ik ben net op tijd bij de finish om Luc Krotwaar te zien winnen en sta daarna als één van de eersten onder de douche. Ook hier kom ik weer bekenden tegen die ook uitgestapt zijn. Het feit dat ik niet de enige ben die is uitgestapt geeft enige troost, toch heb ik na deze twee opgaves een slecht gevoel over mijn lopen overgehouden en hoop ik ooit weer met gemak dit soort wedstrijden uit te lopen.

Marco