2X DNF in 1 week

Lentemarathon

Na een redelijk geslaagde 50 km in februari mocht ik weer een maandje naar Curaçao. Naast het werk was er genoeg tijd om te trainen, helaas lukte het echter niet om een afstand van meer dan 7 km te lopen. Nog steeds heb ik na een paar honderd meter last van pijn op de borst en kortademigheid, na enkele kilometers is het dan echt gebeurt en lukt lopen niet meer. Helaas is naar verschillende onderzoeken en testen nog steeds geen oorzaak gevonden voor deze klachten en blijf ik dus rustig aanrommelen in de hoop dat het vanzelf beter gaat.

Vorig jaar, voordat de klachten begonnen, heb ik mijzelf ingeschreven voor de 60 van Texel met als doel om binnen de 6 uur te finishen (in 2007 deed ik er nog 6:10 over). Vanaf december zou ik weer in Nederland wonen en maximaal gaan trainen, helaas pakte dat dus anders uit. Wel was er enige progressie te zien in de loopjes die ik liep in het begin van 2011, maar trainingen van meer dan een uur zaten er niet tussen en dan is een marathon wel ineens erg ver.

Op 20 mei organiseerden de DFWrunners weer een marathon en dit was voor mij de laatste test voor Texel. Het weer was heerlijk, maar voor het hardlopen te warm. Het rondje van ruim 3 km leidde volledig door het bos en grotendeels over zandpaden, een mooie training dus voor de stranddelen straks op Texel. Helaas merk ik al na 3 rondes dat het een erg zware marathon is, de hoge temperatuur en het mulle zand eisen hun tol en ik merk dat ik een enorme trainingsachterstand heb. Ik neem af en toe een wandelpauze en blijf de rondes draaien. De verzorging is weer fantastisch en ik zie meer lopers die een wandelpauze moeten in lassen. Wel geniet ik van de natuur rond Anloo, ik hoor regelmatig spechten en op het zandpad ligt een hazelworm op te warmen.

Helaas zijn de wandelpauzes steeds langer en begin ik het zwaar te krijgen, ik wil niet te diep gaan met Texel over 5 dagen en besluit te stoppen na 26 km. Het warme weer, zware parcours en vooral te weinig training doen mij deze keer de das om, toch heb ik er geen probleem mee dat ik uitgestapt ben. Helaas heb ik nu ook weinig vertrouwen meer in het halen van de finish in Den Burg op tweede paasdag.

De 60 van Texel

Vrijdag vertrekken we naar Texel, het is nog steeds warm en het weekend brengen we door op het strand. Maandag 25 april, tweede paasdag is het dan zover, om 10:35 starten we voor de ronde over het eiland. Voor de start kom ik weer een groot aantal bekenden tegen waarna ik mij achterin het startvak opstel.

Na de start kom ik in een rustig tempo van rond de 6 min/km en loop in de achterhoede van het startveld. Het is een warme dag en het gaat een zware loop worden. Toch heb ik na een paar minuten ineens weer een beetje hoop dat het gaat lukken. Bij de eerste drankpost na 5 km blijkt geen water meer klaar te staan en moet ik het dus doen met een bekertje cola, onder deze omstandigheden had dit toch goed geregeld moeten zijn. Daarna volgt de Hors, door de droogte is dit een enorme mulle zandvlakte geworden waar hardlopen een hoop energie kost. Ik laat het tempo hier verder zakken zodat ik straks nog iets over heb op de verharde stukken. Na 3 km los zand is er eindelijk een vloedlijn waar lopen mogelijk is, hoewel deze strook erg smal is en de golven af en toe een sprongetje opzij nodig maken.

Dan eindelijk de duinovergang naar 5 km verharde weg, hier kan ik weer een beetje door lopen. wel merk ik na 15 km al dat het niet goed gaat komen. Als we dan voor de Koog weer het strand op gaan merk ik dat het op is. Door het mooie weer is het druk op het strand en door het hoge water is er slechts een kleine schuine strook waar lopen mogelijk is, helaas is dit ook de plek waar alle kinderen hun zandkastelen bouwen, een aantal zandkastelen zijn onder de zolen van de ruim 400 deelnemers gesneuveld omdat de enige andere optie natte schoenen was.

Voordat ik van het strand af ga weet ik dat ik ga stoppen, ik zie nu al dat mijn tempo zo laag is dat ik de laatste 40 km in ruim 4 uur moet lopen, normaal geen probleem, maar het lukt nu al niet meer om meerdere kilometers achter elkaar te lopen. Ik loop/wandel de Sluftervallei in en haal hier nog een andere 60 km loper in, ook daar is het tempo weg. De temperatuur is al opgelopen tot ver over de 25 graden. De laatste kilometer tot aan de hoge duin die ons naar het fietspad brengt versnel ik even weer en krijg ik kort het idee dat ik het misschien toch kan halen, het gaat weer even lekker. Het duin wandel ik op en naar beneden gaat weer in een looppas, even twijfel ik maar dan gaat de knop om, ik haal de finish niet meer binnen de limiet en stap uit.

Ik ben net op tijd bij de finish om Luc Krotwaar te zien winnen en sta daarna als één van de eersten onder de douche. Ook hier kom ik weer bekenden tegen die ook uitgestapt zijn. Het feit dat ik niet de enige ben die is uitgestapt geeft enige troost, toch heb ik na deze twee opgaves een slecht gevoel over mijn lopen overgehouden en hoop ik ooit weer met gemak dit soort wedstrijden uit te lopen.

Marco