Herfstmarathon, Lhee

16 rondjes over het Dwingelerveld

Zaterdag 11 oktober ben ik na, ruim 10 weken Curacao, weer even in Nederland. De reden van deze terugkeer is dat we een baby verwachten in deze periode.

Een dag na mijn terugkomst is het meteen raak, Margitt krijgt 's avonds weeën en drie uur later zijn wij de trotse ouders van een gezonde dochter.

Helaas gaat het daarna met Margitt snel slechter, ze verliest veel bloed en moet geopereerd worden.

Bijna twaalf uur na de geboorte van Sophie hebben de artsen het bloeden eindelijk onder controle en na twee dagen op de IC mag ze eindelijk naar een gewone kamer.

Enkele dagen later, het is inmiddels zaterdag, mag ik dan eindelijk mijn vrouw en dochtertje ophalen.

Zoals je wel zult begrijpen heb ik hiervoor de marathondriedaagse laten schieten, ik had het druk genoeg met het gezin en mijn hoofd was bij andere dingen dan het lopen.

Een week later, het is inmiddels woensdag 22 oktober, organiseren de DFW-runners weer een marathon, ditmaal de herfstmarathon in Lhee.
Deze dag is er voor Margitt en Sophie kraamhulp en Max heeft zijn creche-dag, dit geeft mij de mogelijkheid om even met iets anders bezig te zijn en ik ga dus lopen in Lhee.
Deze marathon is lekker dicht bij huis en de tijden zijn erg gunstig, met een start om 11 uur hoef ik pas na 10 uur van huis en ben ik ruim voor 4 uur weer thuis om de verzorgingstaken van de kraamhulp over te nemen.

Nadat ik Max op de creche heb achtergelaten vertrek ik richting Lhee, het is heerlijk weer en als ik op de startlokatie aan kom zie ik weer vele bekenden.
In het startvak valt het mij op dat bijna iedereen een korte broek aan heeft behalve ik, ben ik inmiddels zo gewend geraakt aan de tropische temperatuur dat ik een mooie nazomerdag in Nederland koud vind?

Om 11 uur klinkt de starttoeter en zet het pelotonnetje lopers zich in beweging. De eerste 500 meter zijn verhard, daarna gaan we het bos in waar een omloop van 2700 meter is uitgezet die we na deze aanloopronde 15 keer moeten lopen om de gewenste 42195 meter te halen.
Omdat ik de afgelopen 12 weken bijna geen duurlopen heb gedaan en al helemaal geen tempo's heb gelopen en de nachtrusten de laatste weken minimaal waren heb ik besloten rustig aan te doen, dit voornemen gaat na de eerste ronde de kast in en het tempo ligt meteen veel te hoog, stiekem hoop ik op een wondertje en en tijd van rond de 3:30.

De ronde is volledig onverhard, maar op een paar goed te ontwijken plassen na is het goed te belopen. Wel zitten er een paar kleine klimmetjes in die na verloop van tijd toch behoorlijk beginnen op te breken.
In het bos is een doorkomst waar de rondetijden worden bij gehouden, tevens staat hier de bekende verzorgingstent met weer een ruim assortiment aan eten en drinken, als je niet oppast kom je zwaarder van deze marathon terug dan dat je er heen ging.

De eerste 20 kilometers gaan lekker en veel te snel, daarna merk ik dat het zwaar begint te worden, ik moet het tempo wat terug laten zakken en weet dat een wondertje er vandaag niet in zit (na het wonder van anderhalve week geleden zou dat ook wel wat veel gevraagd zijn) en ik ga verder op genieten en rustig doorlopen.
Dit lukt mij ruim 10 kilometer en dan begint ook dit tempo zwaar te worden en moet het nog een tandje terug, ik heb de afgelopen maanden toch een hoop ingeleverd wat betreft conditie en voorlopig zal het niet lukken dat weer terug te krijgen.

De laatste rondes loop ik nog maar net boven de 10 km/uur, toch is het heerlijk om weer eens te lopen zonder dat je na een uur of 2 al helemaal leeg bent door de hitte in de tropen, het lopen werkt nog steeds ontspannend, het weer is perfect en een herfstbos is toch wel één van de mooiste plekken om te mogen lopen.
3 Uur en 53 minuten na de start meld ik mij voor het laatst bij de verzorginspost/finish, de herfstmarathon zit er op voor mij, ik neem nog een boullion en vertrek snel naar Wildervank, ik pik Max weer op bij de creche en voor 4 uur zijn we weer thuis bij Margitt en Sophie die beide net wakker zijn.

Marco