De Zestig van Texel 2013

Na het uitstappen op Aruba en de maanden van nauwelijks lopen was het zelfvertrouwen voor Texel ver weg, ik heb daarom dus ook maar afspraken gemaakt met Margitt om op het 28 km punt te staan zodat ik daar kan uitstappen en meerijden naar Den Helder. 

Aangezien ik toch niet veel vertrouwen heb in een goede afloop maken we er maar een leuk weekend van, lekker uit eten, het eiland rondrijden, twee korte trainingsloopjes over het strand en 's avonds ontspannen voor de tv of met een goed boek.

Op maandagochtend gaan we rustig naar de start, tas inleveren even een praatje maken en even later is het tijd voor de start. Om 10:35 worden we weggeschoten en begin ik rustig te lopen. Ik sta achter in het startvak aangezien ik toch geen hoge snelheid zal lopen. De eerste 5 km lopen we over verharde wegen om de Mokbaai heen, het is, in tegenstelling tot 2 jaar geleden, deze keer frisjes met slechts 3 graden en een stevige noord-ooster. Na 5 km staat de eerste verzorgingspost, een bekertje cola, een slok water en een stukje banaan moet voldoende zijn om de volgende 5 km door te komen.

Na deze post gaat het een paar honderd meter door de duinen om vervolgens op de Hors uit te komen, hier begint het pas echt, los zand en kleine duintjes maken het hier erg zwaar. Na een paar kilometer komen we eindelijk uit aan de vloedlijn waar ondanks het hoge water een smalle begaanbare strook is. Vanaf hier tot aan de vuurtoren op 35 kilometer zal de stevige wind recht van voren komen en het nog iets zwaarder maken.

Na ruim 10 kilometer verlaten we het strand, de duinopgang wandel ik op en bij de verzorgingspost boven op de duin neem ik weer een cola, water en stukje banaan, daarna gaat het tempo weer iets omhoog, door de beschutting van het bos zijn de volgende 5 km heerlijk en moet ik mijzelf dwingen om niet te gaan versnellen, het is nog een lange weg tot de finish. Voor ik het weet ben ik bij de volgende verzorgingspost, ik neem weer hetzelfde recept en ga door. De verharde weg laat ik achter me, eerst weer een stukje duin en daarna weer het strand op. Het strand ligt er relatief goed bij, wel lopen we weer vol tegen de wind in, toch blijft het tempo tegen de verwachting in constant.

Na 6 km verlaten we het strand voor de laatste keer en gaan de Slufter vallei in, twee jaar geleden was het hier al helemaal gebeurt en wandelde ik door tot de volgende verzorgingspost om daar uit te stappen, nu gaat het verbazingwekkend lekker. Wel staat de noord-ooster nog steeds recht van voren. 

Na 28 kilometer loopt de route over de slufterduin om daarna alleen nog maar over verharde wegen verder te lopen. Margitt, Max en Sophie staan hier te wachten, maar ik loop zo lekker dat ik besluit door te gaan, Margitt en de kinderen vertrekken naar huis en mijn enige manier om bij de boot te komen is nu lopend. Nog geen drie kilometer verder begint het zwaar te gaan en twijfel ik of ik wel had moeten doorlopen, de tegenwind en de duinen maken dat ik geen lekker ritme krijg en ik begin weer een beetje misselijk te worden. Toch zakt mijn kilometer tijd niet, dus doorlopen maar.

Voor ik het weet ben ik ineens ter hoogte van de vuurtoren, weer wat drinken en een hapje eten bij de verzorgingspost en beginnen aan de laatste 25 kilometer langs de waddendijk. Dit deel van het parkoers is niet het mooiste, wel hebben we nu wind mee en loopt het dus iets makkelijker. Inmiddels weet ik dat ik de finish binnen de limiet van 7 uur ga halen en ik laat het tempo ets zakken, ik ga voor uitlopen, een tijd boeit mij niet.

Ik geniet weer van het lopen, met nog twintig kilometer te gaan voel ik al dat ik eindelijk weer een ultra uitloop. nog even door Oost, Oosterend en langs de haven van Oudeschild, over dit stuk valt weinig te zeggen, het is saai, maar het loopt heerlijk. Net na Oudeschild staat de laatste verzorgingspost, nog 5 kilometer te gaan. Vanaf hier staan de kilometers aangegeven, ik mag ruim 8 minuten per kilometer lopen, dat is geen probleem. Net voordat we bij Den Burg zijn mogen we nog even over de Hoge Berg, over een berg kunnen we niet echt spreken en hoog is hij zeker niet, toch is het na 57 kilometer een listig klimmetje. Ik besluit rustig omhoog te wandelen en daarna weer te gaan lopen, de hele loop zie ik al een aantal lopers die continu in mijn buurt lopen, de ene keer vlak voor mij, daarna weer achter mij, in de laatste kilometers loop ik naast Andries en we raken aan de praat, de laatste kilometer gaat in met nog bijna 10 minuten op de klok, zelfs in een wandelpas is dat te doen. 
Met zijn tweeën lopen we naar de finish, vlak voor de streep komt Bjorn nog voorbij gesprint, wij lopen lekker door en komen samen over de streep in 6 uur en 57 minuten.

Na de finish krijg ik meteen een warmtedeken om, daarna begeef ik mij naar de kraam waar ik een heerlijk soepje krijg, inmiddels finishen de laatste lopers net binnen de 7 uur, wie daarna nog niet binnen is zal niet in de uitslagenlijst komen. Ik neem nog maar een soepje en haal daarna mijn tas om vervolgens te douchen en weer richting Den Helder te vertrekken. Dankzij een lift van Andries ben ik om 8 uur op mijn kamertje en kan ik rustig bijkomen van deze inspanning en alvast met een goed gevoel naar de volgende uitdaging kijken, op 20 april Limburgs Zwaarste, 100 km door de heuvels in het zuiden van ons land, ik heb er zin in.

Marco