Boomkroonpadmarathon

Zoals hieronder in de verslagen te lezen is gaat het lopen de laatste tijd erg slecht. Na tientallen onderzoeken bij verschillende specialisten is er nog steeds geen oorzaak gevonden en dus ook nog geen oplossing. Vanaf april gebruik ik medicijnen om de longen open te krijgen en volgens de longarts zou ik hier binnen enkele weken progressie door moeten zien. De Leekstermeermarathon was helaas nog geen succes, het ging alleen maar slechter dan de marathons daarvoor. De hele maand juli heb ik op Curaçao doorgebracht, waar ik bijna dagelijks een poging tot trainen heb ondernomen. De eerste week kwam ik nog af en toe tot 4 km, de weken daarna heb ik dit niet eens meer kunnen halen, soms kwam ik niet verder dan 1200 meter waarna ik helemaal buiten adem was.

Weer terug in Nederland stond een vakantie op Texel op het programma. In de zomermaanden organiseren ze hier meerdere crosslopen per week en het leek mij een goed idee hieraan mee te doen. De eerste was de Bos en Duin cross, een loopje over 8,7km. Na de start gaat het meteen weer slecht, mijn hartslag schiet omhoog en ik ben buiten adem. Als dan na 1 km een heuvel beklommen moet worden is het gebeurt en moet ik overgaan op een wandeltempo. Ik volbreng de eerste ronde van 4,3 km en stop er mee, het gaat helemaal niet. Twee dagen later probeer ik rustig een trainingsrondje bij de camping, na twee kilometer ben ik weer uitgeteld terug bij de tent. Op vrijdagavond is er vlak bij de camping weer een crossloop over 8 km. Ook is er een jeugdloop over 1 km waaraan Max deel neemt. Na 6 minuten 22 seconden is hij terug en krijgt een zakje chips, medaille en oorkonde. Daarna mag ik starten, weer is het een cross over twee rondes van 4 km en weer moet ik na 1 km overgaan op een wandelpas en geef ik na 1 ronde de pijp aan Maarten. Ik zie het even niet meer zitten en ben bang dat er voorlopig en misschien wel nooit meer een marathon zal lopen, al ruim 8 maanden zijn de diverse artsen bezig en het gaat alleen maar slechter. Ik besluit dat ik de medicijnen maar laat staan, die werken toch niet.

Na thuiskomst trek ik toch even weer de loopschoenen aan voor hopelijk een rondje van 2,5 km. Ik begin te lopen en krijg geen last van mijn borst dus pak een extra lusje mee, na 3km gaat het nog steeds lekker, dan maar veen ander blokje erbij, 4 km nog geen probleem, nog een stukje dan maar. 5 km, 6 km en nog gaat het goed. Helaas heb ik voor vertrek gezegd dat ik een kwartiertje ging lopen terwijl ik al ruim een half uur weg ben, dus ik ga weer naar huis met voor het eerst sinds maanden een goed gevoel. Twee dagen later probeer ik het weer en weer voelt het de eerste kilometers goed en ik besluit meteen een ronde van 10 km te pakken, ook deze loop ik zonder problemen uit. Na weer een dag rust besluit ik de ronde nog wat uit te breiden en loop 12,5 km zonder problemen, het tempo ligt niet hoog, maar ik heb geen klachten en loop weer ruim een uur non-stop, het lijkt de goede kant op te gaan. Een dag later loop ik nog een ronde van 11 km door het bos en besluit om twee dagen later, woensdag 17 augustus, toch te starten in de boomkroonpadmarathon waarvoor ik mij ruime tijd geleden al had ingeschreven.

Om 10:45 ben ik op de parkeerplaats bij Drouwen waar weer veel van de vaste gezichten zijn. Na het ophalen van het startnummer en het kort bijpraten met enkele bekenden is het tijd om te gaan starten. Vandaag lopen we 10 rondes van ruim 4 km door het bos. De route is volledig onverhard. Ik heb voor vandaag geen doel in mijn hoofd, eigenlijk hoop ik op uitlopen binnen de limiet, maar gezien het beperkte aantal kilometers van de afgelopen maanden wil ik kijken hoever ik kan komen. Na de start loop ik achterin een groepje met een vrij laag tempo, ik merk dat dit veel kracht kost op de smalle paadjes dus haal ik de groep in en ga in mijn eigen tempo verder. De eerste ronde loop ik binnen 26 minuten en het voelt goed, ook de tweede en derde ronde gaan in dezelfde tijd, daarna zakt het tempo ietsjes terug maar ik kan blijven lopen. Ronde 4 gaat nog goed maar ronde 5 gaat al zwaarder en na 20 km ga ik even kort over op een wandelpas. Halverwege kom ik door in 2 uur 15, ik ben nu al verder gekomen dan verwacht en zie een stijgende lijn.

Zoals elke ronde pak ik ook nu weer een colaatje, twee water en een spekje van de uitgebreide verzorgingstafel. De temperatuur is inmiddels behoorlijk gestegen en we lopen de hele loop uit de wind waardoor het erg warm aan voelt, voldoende drinken is dan ook geen luxe. Ik besluit door te lopen en de volgende rondes merk ik dat ik niet voldoende conditie heb, ronde 6 en 7 kom ik door met twee keer 200 meter wandelen, in ronde 8 is het al drie keer 500 meter en de laatste twee rondes loop en wandel ik om en om een paar honderd meter. Uiteindelijk heb ik de 42,195 kilometer afgerond in 4 uur en 50 minuten, geen geweldige tijd, maar wel een behoorlijke verbetering tov de afgelopen maanden. Hopelijk blijft deze lijn zich voort zetten en kan ik weer uitbouwen naar sneller en langere wedstrijden. Over twee weken mag ik weer bij de longarts langs, hopelijk zet deze lijn door zodat dit de laatste afspraak in het ziekenhuis word.