Schottegatloop 2010, Curacao

Zondag 20 juni 2010, Vaderdag en zoals elk jaar ook dit jaar weer de Schottegatloop. Om 5 uur 's ochtends vertrekken, de auto alvast bij de finishlocatie parkeren en dan rustig over de pontjesbrug naar de startlocatie op het Wilhelminaplein in Punda. Het is even na half zes dat ik hier aan kom en de wandelaars zijn zojuist vertrokken. Eerst even melden bij de organisatie, zodat ze weten wie er allemaal van start gaan. Daarna arriveren de politiemotoren, 6 Harley's en een busje met agenten zullen het parkoers beveiligen, zoals elk jaar is dat weer prima geregeld. Even later worden we naar de start geroepen.

Om 6 uur mogen we beginnen aan onze loop over 17 km over de ringweg van Willemstad. Na een kilometer zijn we bij Berg Altena, een vrij pittige klim. Toch weet ik mijn tempo vast te houden. Daarna door naar Salina, na 3 km de eerste verzorgingspost, meteen maar twee zakjes water drinken want, ondanks dat het half bewolkt is is het toch behoorlijk warm, het loopt richting de 30 graden.

Bij landhuis Chobolobo gaan we de ringweg op, het verkeer wordt door de agenten tegengehouden als er lopers passeren. De weg is echter niet afgezet waardoor er wel auto's langsrijden. Het kan zijn dat ik eraan gewend raak, maar ik heb er dit jaar geen last van gehad. Na ruim 5 km alweer de volgende verzorgingspost, weer twee waterzakjes en het tempo is nog steeds prima in orde.

Bij Biesheuvel, een druk kruispunt, kunnen we probleemloos oversteken omdat er ook hier motoragenten het verkeer staan te regelen. Even verderop, op het 7 km punt staan de lopers voor de 10 km klaar om te starten. De snelle lopers zullen mij nog inhalen voor de finish. Nog steeds loopt het lekker en begin ik te denken dat ik misschien wel in de buurt kan komen van de 1:31 van vorig jaar.

Na 10 km begint het ineens zwaarder te worden, bij de verzorgingspost (inmiddels alweer nummer 4) die even verder op staat neem ik een water en een Gatorade (ook in een zakje) en drink dit rustig op. Op de heuvel die nu volgt zakt het tempo helemaal weg. Boven gekomen kan ik gelukkig weer wat herstellen en in de afdaling is het tempo weer terug. Wel weet ik nu dat de 1:31 er niet in zit en focus ik mij op mijn eerste doel, binnen de 1:40 blijven.

Na 12 km passeren we Palu Blanku en verlaten we de ringweg. Ik had even geleden al een donker wolk in mijn ooghoek gezien, deze is nu echter recht boven ons en we worden verfrist door een tropische bui. De weg is wat heuvelachtig, auto's rijden gewoon door en aan de kant van de weg waar de lopers kunnen lopen is inmiddels een snel stromend riviertje ontstaan. Gelukkig zitten er af en toe stukjes tussen met een voetpad dat begaanbaar is, zodat er niet de hele tijd in het water gelopen hoeft worden.

Zo plots als de bui er was, zo plots is hij enkele minuten later ook weer verdwenen. Alleen de plassen herinneren nog aan al het water wat uit de lucht kwam vallen. Na ruim 14 km krijgen we nog 1 serieuze klim, de drankzakjes bij de laatste post heb ik in mij hand meegenomen en bij het begin van de klim laat ik het tempo weer zakken en drink de zakjes rustig leeg. Boven op de heuvel voer ik het tempo weer op.

We draaien nu de Rodestraat in, we lopen inmiddels in Otrabanda. Deze straat lopen we helemaal uit, aan het einde ligt de Annabaai waar we links af gaan. Daarna is het nog een paar honderd meter tot het Rif stadion. In dit honkbalstadion is de finish. Wel moet er eerst nog een rondje door het stadion gelopen worden, voordat de finishlijn gepasseerd mag worden. Uiteindelijk stopt de klok op 1:37:55. Na afloop krijgt iedere loper weer een bonnenboekje waarmee de nodige versnaperingen verkregen kunnen worden. Zoals altijd krijgen we een goed gevulde soep, een cola, een banaan, een stuk meloen, een biertje en deze keer ook twee ijs-koffie. Waar in Nederland krijg je dit alles en een T-shirt nog voor het luttele bedrag van 10 NAF, ongeveer 4 Euro?

Vlak nadat ik gefinisht ben komt er weer een bui over, ik verplaats me naar de tribune waar ik rustig mijn soepje en meloen naar binnen werk, terwijl ik de wandelaars binnen zie komen en op een grote TV het WK voetbal kan kijken en dat op zondagochtend rond kwart voor acht. Wat een heerlijk begin van de dag.

Marco