Leekstermeer marathon

Zondag 12 juni, tijd voor de tweede merenmarathon, dit keer rond het Leekstermeer. De startplaats is dezelfde als tijdens de vorige merenmarathon en een hoog percentage van de deelnemers was ook bij de eerste uit de serie aanwezig. Voor mij is het een test, na weer een aantal onderzoeken heb ik nu medicijnen gekregen die zouden moeten helpen om weer vooruit te komen. De afgelopen week heb ik maar liefst twee keer kunnen trainen en in totaal 12 km bij elkaar gelopen, wat al meer is dan de weken daarvoor.

Om 9 uur mogen we vertrekken, de route staat weer in de Garmin, ik heb een routekaartje gekregen en op mijn rug zitten twee gevulde bidons, daar zal het dus niet aan liggen. Na de start voelt het meteen niet goed en na 600 meter denk ik al aan uitstappen. ik besluit door te gaan tot het Scandinavische dorp en dan terug te lopen, zo krijg ik toch nog 10 km op de teller. Na 5 kilometer besluit ik door te lopen tot de stad zodat ik na terugkomst 20 km heb gelopen.

Bij kilometer 6 gaat het nog slechter en moet ik al een stukje wandelen, na 200 meter ga ik weer lopen, maar helaas is dat na ruim 300 meter weer afgelopen. Ik besluit dat dit voorlopig dan maar het ritme moet zijn, ik wandel 150 meter en loop dan 350 meter. Ondanks dit slechte lopen lijken de kilometers toch redelijk snel voorbij te gaan, het lopen gaat dan ook telkens met een snelheid van rond de 11 km/uur en het wandelen blijft ronde de 7 km/uur hangen. Hierdoor blijf ik het groepje lopers achter mij nog een behoorlijke tijd voor. Telkens als ik wandel hoor ik ze dichterbij komen, maar tijdens het lopen word het gat weer groter.

De marathon volgt de Meren en Maden route, deze bordjes moeten we dus volgen.

Na 10 km lopen we door het stadspark, hier staat de tweede verzorgingspost en kan ik weer een cola en een stukje banaan naar binnen werken. Aangezien ik nog steeds mijn ritme vol kan houden en er nog steeds lopers achter mij zitten loop ik door zonder na te denken. Na het verlaten van het stadspark lopen we een stuk langs de A-7 richting Leek. Hier gaat het moeilijker, ging het bij het verlaten van het stadspark nog zo lekker dat ik ruim een kilometer achter elkaar kon lopen, nu lukt het nauwelijks meer om 300 meter te lopen. De laatste lopers halen mij na 15 kilometer bij en ik kan een kilometer aanhaken, daarna verdwijnen ze langzaam uit het zicht.Vanaf het moment dat we de parallelweg langs de A-7 verlaten lopen we door bosjes en langs weilanden, in de verte zijn zeilbootjes te zien en langs de sloot zit een zwaan met kleintjes. Ik geniet van het mooie, iets te warme, weer en de omgeving, genieten van het lopen lukt al maanden niet meer. Inmiddels loop ik 200 meter en wandel ik 150 meter, ook op deze manier kom ik er vanzelf en daarbij is terug lopen nu net zo ver als doorlopen dus een echte keuze heb ik niet meer.

Na 25 kilometer lopen we langs Nienoord, een gedeelte van de route is hier bekend, ook de Leekster lente loop loopt hierlangs. Hier staat weer een verzorgingspost waar ik mij te goed doe aan een halve banaan en een cola, tevens vul ik mijn bidon bij en ga verder, nu over fietspaden die slingeren door de weilanden, langs de oever van de slootjes staan knotwilgen en door het mooie weer komen er steeds meer fietsers op de fietspaden, het levert mooie vergezichten op in dit heldere weer. Helaas gaat het lopen steeds slechter en moet ik steeds meer wandelen en de stukjes lopen worden ook steeds korter. Gelukkig zit ik in de laatste 10 km en is het einde dus in zicht.

Het mooie uitzicht.

Na 35 kilometer nog een verzorging, even wat cola en dan door op weg terug naar Haren. Er zit geen verbetering meer in het lopen en door de markeringen op de weg loop ik nu 100 meter en wandel ik 100 meter, zo kom ik weer een paar kilometer door. Vlak voordat we weer op het verbindingsstuk naar de parkeerplaats lopen staat er 42,2 km op mijn Garmin, de marathon zit erop, 5 uur en 2 minuten heb ik erover gedaan. De merenmarathons zijn echter iets langer dan een marathon en dus mag ik nog een kilometer of 2 genieten van deze loop. Met nog 500 meter te gaan gaat het echter helemaal mis, de blaar op mijn kleine teen knapt open, normaal loop ik door de pijn heen en is de ergste pijn na 100 meter wel weg, door het continu versnellen en vertragen lukt dat echter niet en de laatste paar honderd meter lijken dus ook meer strompelen dan lopen, de laatste 100 meter zet ik nog even aan zodat ik lopend de finish haal, maar van harte gaat het niet.

De laatste meters.

Na 5 uur 14 minuten en 55 seconden ben ik weer op de plek waar ik om 9 uur begon, het ontvangst is, zoals altijd, hartelijk en na een bouillon en een cola is het tijd om weer huiswaarts te gaan. Helaas hebben de medicijnen niet het gewenste effect gehad en moet ik dus verder zoeken naar een oplossing. Wel heb ik deze loop weer volbracht in een zeer laag tempo, ik hoop dat er de volgende keer weer een beetje progressie in zit ipv deze neerwaartse lijn.

foto's: www.hardlopenmettoli.blogspot.com

uitslagen: www.dfwrunners.nl