Jan Knippenberg memorial

80,5 km over het strand.

De voorbereiding.

Op Curacao helaas weinig kunnen trainen, te warm, te druk en weinig mogelijkheden om buiten te lopen. Ruim een week voor de start aangekomen in Nederland, eerst op zaterdag maar een marathon om toch nog iets van kilometers in de benen te krijgen. Als training heeft dit natuurlijk niet veel zin, maar voor het zelfvertrouwen is het wel even lekker. Helaas word de hele familie inclusief ondergetekende geveld door een verkoudheid. De rest van de week nog een paar kortere trainingen en dan 's ochtends om 4 uur op staan en richting IJmuiden vertrekken.

De rit naar IJmuiden gaat vlekkeloos en een uur voor de start komen we aan in de Timmerfabriek waar de vaste post voor de 161 kilometer lopers is. De eerste lopers op deze hele JKM zijn al door en tijdens het wachten tot de start zien we nog een aantal lopers aankomen en doorlopen.

Koukleumen voor de start

De start

In de hal van de timmerfabriek is een kleedruimte ingericht, Hermy Heijman deelt hier de startnummers uit en de voertuigen van de marine staan klaar om de eigen meegebrachte voeding en drank in ontvangst te nemen zodat dit straks bij de posten klaar staat. Ik kom weer een aantal bekenden tegen, kleed me om en maak mijn heuptas gereed, de posten staan hier tot 18 kilometer uit elkaar waardoor we zelf ook eten en drinken mee moeten nemen. Tevens is een mobiele telefoon en een isolatie deken verplichte bagage voor de lopers. Om half negen is het dan eindelijk zover, we worden weggetoeterd door Ron Teunisse. Ik loop meteen ergens achter in het lopersveld, hoewel de verschillen buiten de echt snelle lopers, niet erg groot zijn in het begin. Met een gemiddelde snelheid van 10 km/uur loop ik door IJmuiden.

Sluizen en hoogovens

Tot de eerste post is het parcours verhard, we lopen eerst over de sluizen en langs Corus, wat een enorme fabrieken zijn dat. Ondanks dit industriele gebied geniet ik toch van het lopen en de imposante rookpluimen die uit de fabrieken omhoog stijgen. Het eerste uur is voorbij voordat ik er erg in heb, nog maar 70 kilometer te gaan, we lopen IJmuiden uit en gaan naar Velzen. Net voor het einde van dit stuk draaien we de duinen in en hebben we voor de laatste keer een uitzicht over de hoogovens. Na 16 km arriveer ik bij de eerste post, de keuze is enorm, cola, thee, sap, water, sportdrank, broodjes kaas, krentenbollen, gevulde koeken, bananen, nutsen en dan ben ik vast nog wel iets vergeten. Ik neem een krentenbol en een sapje en nuttig dit tijdens het wandelen. Dan nog even snel een plasje en weer lopen.

Het strand

Inmiddels ben ik op het strand aangekomen. Ik loop precies

op schema en als ik dat vol kan houden zal ik na 9 uur in Den Helder zijn. Het enige wat zorgen baart is mijn maag, net als tijdens de 24 uur van Steenbergen twee jaar geleden begin ik ook nu misslijk te worden en aan eten moet ik niet meer denken. Na slechts 20 kilometer zie ik het al niet meer zitten en besluit door te lopen tot de volgende post en dan wel verder te zien. Ook moet ik de eerste wandelpauze inlasten. Gelukkig is mijn snelheid meteen weer goed als ik weer ga lopen. Het strand ligt er goed bij, het is afgaand water en er is een goed beloopbare strook. We hebben een lichte meewind, maar ondanks mijn drie lagen kleding heb ik het nog steeds erg koud. Een klein buitje doet hierbij ook geen goed. Na 34 kilometer kom ik dan eindelijk bij de tweede post aan, ik loop nog steeds niet als laatste loper en besluit snel wat te drinken, eten lukt niet meer ivm de misselijkheid, en door te lopen tot de volgende post, die staat op 46 kilometer, dan ben ik in ieder geval voorbij de marathon afstand.

Het tweede stuk strand

Ik ben nog maar een paar kilometer onderweg in dit stuk van twaalf kilometers als ik alweer moet gaan wandelen. Ik word ingehaald door een andere loper en hoor het rupsvoertuig van de marine achter mij, ik ben nu de laatste loper in de wedstrijd en loop net voor de bezemwagen.

We passeren Egmond, ik herken de vuurtoren nog van de halve marathon die ik hier enkele jaren geleden liep. Het is inmiddels ook redelijk druk geworden op het strand, het paasweekend en relatief mooie weer doet veel mensen besluiten om het strand op te zoeken voor een wandeling. Plots loopt er een ander hardloopster zonder startnummer naast me, ze vraagt waarmee we bezig zijn en kijkt verbaast als ik de afstand vertel. Daarna versnelt ze weer en loopt bij de volgende opgang weer van het strand af. In mijn hoofd ben ik de hele tijd aan het rekenen of ik de finish nog binnen de limiet kan halen, onmogelijk

is het nog niet, maar alleen in de positieve berekeningen haal ik het nog, dus dan daar maar vanuit gaan. Ik twijfel toch telkens weer of ik er bij de volgende post niet mee zal kappen, als ik realistisch ben weet ik dat ik het niet ga halen. Ik stel het besluit uit tot bij de volgende post. 40 km na ruim 4,5 uur, nog 5 uur voor de volgende 40 kilometer. Normaal geen probleem, maar de gemiddelde snelheid is niet erg hoog meer. Ik wandel regelmatig een kilometer en loop dan weer 2 kilometer, als ik dit vol houd haal ik het net, maar ik weet ook dat ik dit waarschijnlijk niet vol houd. Dan zie ik de volgende post en als ik dichterbij kom zie ik net een andere loper vertrekken, ik ben dus niet de enige die het tempo zo laag heeft liggen, misschien kan ik hem nog bij halen.

Hondsbosserzeewering

Na 46 kilometer ben ik bij de volgende post, hier heb ik ook mijn eigen tasje met eten en drinken staan. De sportdrank en het eten laat ik liggen, het flesje cola neem ik mee en drink ik wandelend op, slechts kleine slokjes worden door mijn lichaam geaccepteerd waardoor het vrij lang duurt voordat het flesje leeg is en ik weer door kan lopen. De volgende post staat op slechts 8 km, waarvan 6 km verhard, over de Hondsbosserzeewering. Helaas krijg ik hier last van blaren, op beide kleine tenen. De eerste gaat al vrij snel stuk en geeft toch een paar minuten behoorlijk hinder. Tot overmaat van ramp begint het ook nog te regenen en de bezemwagen zo vlak achter me geeft ook al geen opbeurend gevoel. Wel heb ik hier steeds een loper voor mij in het zicht, ik schat de afstand op minder dan een kilometer, mijn doel nu is om hem bij te halen. Na 6 km gaan we weer het strand op en moeten we nog slechts twee kilometer tot aan de volgende post.

Het laatste stuk strand

Ik red het net niet om tot aan de post door te lopen en wandel de laatste paar honderd meter. Bij de post aangekomen zie ik meerdere lopers. Ik herken Rinus (rinusrunning) en vraag hem hoe het gaat. Niet goed is zijn antwoord, hij is gebeten door een loslopende hond en zal naar het ziekenhuis moeten, waarom laten mensen die beesten ook loslopen op het strand of uberhaupt op plekken waar andere mensen komen? Er is nog een loper die er hier mee stopt, de andere twee lopers gaan wel door, maar zijn nu aan het eten en drinken, ik neem een lauwe thee en een cola mee in de hand en wandel meteen door. Zo ben ik in ieder geval even van de bezemwagen verlost. De komende 8 kilometer zullen

we met zijn drieen telkens van positie wisselen. Ik wandel het meeste en word telkens ingehaald, maar als ik weer ga lopen is mijn tempo een stuk hoger en haal ik de anderen weer in. Na 66 kilometer is er ineens geen hard stuk strand meer te vinden en ik zak bij iedere stap een paar centimeter weg, het looptempo zakt weg tot wandeltempo en ik ga noodgedwongen maar weer wandelen, ik zie de limiettijd steeds lastiger worden, het hangt op een paar minuten en deze zware langzame kilometers kunnen nu net genoeg zijn om in het zicht van de haven te stranden. Na ruim 2 kilometer word het strand weer iets beter en ik ga weer lopen. De andere twee lopers laat ik nu echt achter me.

9 minuten

Met nog 45 minuten te gaan neem ik afscheid van het strand en mag ik nog 8,5 kilometer langs de dijk lopen. Normaal is dat geen probleem maar nu weet ik dat het niet meer gaat lukken, momenteel loop ik ongeveer 8,5 km per uur. Ik zie een busje op de dijk staan en vrees dat ik uit de race genomen ga worden, ik hoop op enige coulance van de organisatie, het zal slechts om een kwartiertje gaan dan is iedereen die nog loopt binnen. Het busje blijkt een gewone post te zijn, ik vul mijn bidon bij met water en loop door, over 5 kilometer moet weer een post staan waar we omkeren en terug lopen tot de marinekazerne Erfprins, deze extra lus is nodig om de afstand op exact 50 EM oftewel 80,5 KM te krijgen. Op weg naar het keerpunt kom ik Wietze en Jacob tegen, vorige week liepen we een heel stuk samen in Diever, zei gaan het wel halen, ik niet. Met nog 15 minuten te gaan ben ik bij het keerpunt, weer even water in de bidon en meteen door. De mensen bij deze post melden dat ik het nog

kan halen met een eindsprint, een eindsprint van 3,5 km na 77 kilometer gelopen te hebben, ze moesten eens weten hoe ik mij voel. 3,5 km in een kwartier is voor mij normaal al snel, laat staan nu. Ik ben blij dat ze me laten lopen. Net nadat ik het keerpunt gehad heb komen de laatste twee lopers eraan, ook zei zullen het niet halen. Om 18:00, na exact 9,5 uur lopen steek ik de dijk over, de vrijwilligers van de marine die hier staan sturen mij ook gewoon door de kazerne op, ik ga finishen, al is het dan buiten de tijd. Nog een klein rondje te gaan en dan naar de vlaggenmast waar de finish was. Alles is hier inmiddels opgeruimd, wel staan Jacob, Wietze, Hermy Heijman en Henri Tunnissen hier. Twee minuten later zijn ook de laatste twee lopers binnen. Omdat we buiten de tijd gefinisht zijn worden we niet opgenomen in de uitslag, wel krijgen we de medaille. Dit alles doet er voor mij niet toe, ik ben binnen, heb de 80,5 km volbracht in 9 uur en 39 minuten, 9 minuten buiten de limiet.

Na afloop met medaille onder de vlaggenmast

Na afloop

Na de finish meteen naar de douche en omkleden, dit gaat niet heel erg soepel meer, maar lukt wel. Dan naar de auto en liggend op de achterbank terug naar huis. Tijdens de terugweg lukt het weer om wat te eten en na thuiskomst heb ik behoorlijke trek, de toastjes, worst en chips moeten er aan geloven en de misselijkheid is weg. de paasdagen staan in het teken van veel eten met familie en weinig actief doen. Op woensdag wil ik weer een stukje gaan lopen en ik heb er echt zin in. Helaas denkt het lichaam er anders over, na 600 meter ben ik helemaal buiten adem, ik weet er uiteindelijk met veel pijn en moeite 5 km van te maken in 30 minuten en besluit het verder maar even rustig aan te doen.

Natuurlijk heb ik ook nagedacht over de 9 minuten en waar ik ze had kunnen winnen. De omstandigheden waren prima, ik had een lichte verkoudheid en veel te weinig training. Dat laatste is het enige waardoor ik het niet gehaald heb, gewoon te weinig getraind, op dit moment ben ik niet in staat om ultralopen tot een goed einde te brengen en daar moet de komende weken hard aan gewerkt worden, want op 8 mei staat de Ronde van Aruba op het programma, 75 km met een limiet van 9 uur. Ik ben inmiddels weer terug op Curacao en zal de komende weken dus weer hard moeten gaan trainen.

Cijfers

42 starters, 30 finishers binnen de limiet, 3 buiten de limiet, 9 uitvallers.

Totaal 80,5 km waarvan ruim 50 over het strand.

Meer gegevens en verslagen staan op ultraned

Marco