Marabana (Havana, Cuba)

Het was al weer 6 maanden geleden dat ik voor het laatst een (ultra)marathon had gelopen. Aangezien het aanbod op Curacao zeer beperkt is (1 marathon per 2 jaar) hebben Jacob en ik besloten dat we een loopje ergens anders in het gebied te zoeken, verschillende loopjes zijn de revue gepasseerd, de één was te lang de ander op het verkeerde moment, uiteindelijk viel ons oog op de Marabana, een marahon in Havana, wat naast de marathon natuurlijk ook een leuke bestemming is om eens rond te kijken.

Toen deze beslissing eenmaal genomen was moest natuurlijk de reis en inschrijving geregeld worden. Dit bleek toch niet zo simpel te zijn vanaf Curacao als gedacht en het zou dus geen weekend worden, maar een volle week, aangezien er geen andere verbinding beschikbaar is (vanaf Nederland kun je wel rechtstreeks). Onze vlucht vertrekt op dinsdag, waarna we een nachtje slapen op Jamaica en op woensdag het laatste stukje naar Havana vliegen. Een week later hetzelfde verhaal, op maandag vertrek vanaf Havana en op dinsdag terug op Curacao. Daarna kunnen we hotels gaan regelen, voor Cuba gaan we niet moeilijk doen en nemen we een pakket met stadstour, gids, transfers, inschrijving en alle andere zaken die nodig zijn, daar hoeven we ons nergens druk om te maken, ...oh ja toch, voor Cuba hebben we een visum nodig, geen probleem, even ophalen in Den Haag, is zo gepiept. Helaas is Den Haag ruim 8 uur vliegen hiervandaan en door ons werk kunnen we onze paspoorten niet missen, dus opsturen is geen optie. Gelukig brengt een visumburo uitkomst, we kunnen alles inscannen en doormailen en zo hebben we uiteindelijk ook dit rond.

Aangezien we nu dus ineens een week weg zijn moet ook het thuisfront nog overtuigd worden van het nut van deze trip, maar met een weekendje shoppen in Miami in het vooruitzicht zijn de dames snel om.

Dan moeten we nog overnachten op Jamaica, even op internet zoeken en de goedkope hotelletjes zijn zo gevonden, slechts 48 dollar per nacht, helaas komen er darna dusdanig extra kosten overheen voor transfers, ontbijt enz dat we nog even verder zoeken. Dan kom ik een all-inclusive aanbieding tegen met 50% korting, waardoor deze slechts 30 dollar per nacht duurder is dan alleen aan kamer, dat eten en drinken we er wel uit, dus boeken maar.

Ons iets te luxe hotel op Jamaica.

Het enige wat dan nog rest is trainen, helaas gaat dat niet al te goed en kom ik slechts tot 1 lange duurloop van 20 km en wat kortere trainingen, voor een goede tijd gaan we toch niet en uitlopen binnen de limiet van 5 uur zal wel lukken.

Dan is het eindelijk zover, op dinsdagmiddag pikt Jacob mij op en zonder problemen checken we in op de Air Jamaica vlucht naar Montego Bay. Op het vliegveld komen we een Antilliaanse loper tegen die we herkennen van de kortere wedstrijden hier op het eiland en hij blijkt samen met nog vier lopers hetzelfde doel te hebben, ook hij zal de marathon lopen en zijn vrienden de halve marathon. Na en kort vlucht van 75 minuten staan we dan op Jamaica, we gaan naar de bali waar we onze vouchers voor de transfers omwisselen en krijgen hier toch rare blikken als we zeggen dat we morgenochtend weer terug naar het vliegveld willen, "Yo man, your only one night in the Gran Palladium" waarop wij allen maar bevestigend kunnen antwoorden"en ons een "your crazy" oplevert. We zijn de enige twee in de bus en de chauffeur praat ons bij over het eiland en geeft ons tips wat we moeten gaan zien en doen op Jamaica, ook hij kijkt raar als we zeggen dat we slechts 1 nacht blijven. Wij beginnen te twijfelen aan het hotel, maar de cauffeur zegt dat het een prima plek is terwijl hij door het drukke, in onze ogen, ongeregelde verkeer zich een weg baant.

Bij het hotel aangekomen blijkt het de beste beslissing tot nu toe geweest te zijn om dit te boeken, in één woord geweldig, goede restaurants, een erg grote kamer met Jacuzzi en alle luxe die je maar kunt bedenken. Per electrische glofkar worden we naar onze kamer gebracht en meteen snappen we waarom iedereen ons voor gek verklaarde, hier moet je niet na één dag alweer vertrekken. We verheugen ons nu al op de terugreis, dan mogen we hier weer een nacht verblijven.

De volgende dag, na een uitgebreid ontbijt vertrekken we weer, ook nu loopt alles vlekkeloos en na een uurtje vliegen staan we op Cuba en zijn we 50 jaar terug in de tijd. Op het vliegveld moet iedereen apart in een hokje waar een douanebeamte wat vragen stelt over het doel van de reis enz. waarna hij een knop in drukte en je de deur aan de andere kant kunt openen, daar weer een aantal controles van bagage tot medisch, maar zonder enig probleem komen we overal door en zien we onze namen op een bordje staan, ook dit loopt dus gesmeerd, even geld wisselen, helaas hebben we dollars ipv euro's wat 10% extra belasting betekent bij het omwisselen, maar dat mag de pret niet drukken.


Twee dagen voor de marathon slaan de golven nog over de kade, tijdens de marathon was het gelukig een stuk rustiger
Op het vliegveld hadden we al veel oude vliegtuigen zien staan, op de weg rijden ook veel oude auto's uit de jaren 50 waarvan de meesten er als nieuw uitzien. Het hotel is in niks te vergelijken met dat van de avond ervoor, alles is simpel, maar het voldoet. Als we op onze kamer komen blijkt daar echter iets te zoemen, we zetten de airco uit en gaan op zoek wat het is, het komt ergens van onze kamer maar we kunnen het niet lokaliseren, nadat ook twee medewerkers van het hotel het niet hebben kunnen vinden vraag ik Jacob of hij zijn vibrator mischien aan heeft staan, waarop hij meteen nee zegt.......maar wel mijn electrische tandenborstel, als hij zijn koffer opent hebben we de boosdoener al snel te pakken, wij moeten lachen, de Cubanen lijken het niet zo grappig te vinden. De startnummers moeten hier van tevoren worden opgehaald, er zijn geen wachtrijen, toch ben je zo een half uur verder.
De dagen daarna doen we nog een stadstour, moeten we onze startnummers halen en lopen we een training van ruim 8 km op het strand. Op zaterdag is de pastaparty en daarna gaan we even liggen om 's avonds nog een paar borden pasta naar binnen te werken. Dan is het eindelijk zondagochtend en maken we ons klaar voor de marathon, geen twijfel over kleren, het is toch warm, een snel ontbijt en op naar de start waar het al aardig druk is. We geven onze rugzak aan onze gids die hier op ons zal wachten en gaan in het startvak staan, het is erg druk met ruim 3000 deelnemers op de verschillende afstanden. Allereerst mogen de gehandicapte sporters starten, enkele rolstoelen en mensen met 1 been die op krukken de halve marathon hinkelen. wij mogen 5 minuten luisteren naar een opname van een toespraak, geen idee wie het is en verstaan doen we het ook niet, maar het zal ongetwijfeld over de revolutie gaan.

De t-shirts en startnummers zijn binnen
Om 7 uur mogen we starten, bij een frisse 23 graden beginnen we aan onze tocht van twee rondes door de stad. De eindtijd doet er niet echt toe, toch moet je ergens op vertrekken en mijn idee is om op het schema van 6 minuten per kilometer te vertrekken en aan het eind wat verval om rond de 4 uur 30 minuten uit te komen. Het begin is, zoals zo vaak, weer iets te snel (5:30 per km). De eerste 8 kilometer zijn vlak en lopen langs de zee, twee dagen geleden sloegen de golven hier nog over de kade, nu is de zee een stuk rustiger en kunnen we droog lopen.
In Nederland zie je steeds meer lopers met kleine cameraatjes lopen, hier nog een voorloper daarvan, lopen en tekenen, 42,2 km lang op blote voeten.
Aangezien de temperatuur hier een graad of 5 lager is dan op Curacao loopt het heerlijk. Helaas is het de eerste ronde erg druk op het parcours. Veel lokale lopers lopen op blote voeten of op schoenen zonder enige demping of steun, als verwende westerse loper zou ik meteen blessures krijgen als ik dit zou doen.

Na 8 kilometer draaien we vanaf de kust de stad in en een kilometer later beginnen de heuvels, ze zijn niet erg hoog (44 meter) maar wel steil en er volgen er meerderen achter elkaar. Hier zakt het tempo dus ook wat in. Ongeveer 6 kilometer lang gaat het steil omhoog en naar beneden, darna gaat het over in vals plat en minder steile heuvel tot aan de finish.

De eerste ronde kom ik door in 1 uur 58 minuten, de temperatuur loopt op en met de heuvels die straks rond kilometer 30 weer gaan beginnen weet ik al dat en tijd binnen de 4 uur niet haalbaar is voor mij, ik laat het tempo zakken en ga over op het eerte plan, genieten. De halve marathon lopers zijn we nu kwijt en op de marthon zijn slechts iets van 200 man gestart, dus is het nu lekker rustig op het parcours, helaas is de stad inmiddels ontwaakt en neemt het verkeer ook behoorlijk toe, het parcours is goed afgezet en op iedere kruising staan meerdere agenten, toch loopt het niet prettig in de uitlaatgassen van al dit verkeer.

De verzorging is prima, iedere twee kilometer worden weer zakjes met water in sinaasappelsap aangereikt, normaal ben ik van mening dat je tijdens een marathon, zeker in de tropen, geen drankpost over moet slaan, nu waren er echter zoveel dat ik soms nog met een vol zakje alweer bij de volgende post passeerde.

Ik loop na 28 kilometer een stukje op met een Italiaan, veel praten is er niet bij ivm een taalprobleem, uiteindelijk raken we elkaar kwijt en even later loop ik naast een Duitser waarmee het praten wat makkelijker gaat, even later lopen we beide weer alleen en halen we elkaar regelmatig in. Zodra we de eerste heuvel beklimmen begin ik het toch zwaar te krijgen en besluit de steile hellingen op te wandelen. Ondanks het lage tempo zijn er niet veel lopers die mij voorbij gaan, sterker nog, ik haal nog steeds lopers in, het parcours is blijkbaar zwaarder dan menigeen gedacht heeft.

Ik loop voor de laatste keer langs het plein van de revolutie, Ché kijkt op ons neer en we lopen weer richting het oude centrum, nog slechts een kilometer of 5 te gaan. In het centrum is het alweer behoorlijk druk en blijkbaar is niet iedereen blij met dit evenement, mensen steken de straat over zonder op de lopers te letten. Na een laatste scherpe bocht naar rechts kom ik op het rechte stuk naar de finish, ik zie het Capitolio (replica van het Capitool) en de finishboog al staan. Jacob, die al binnen is, staat hier nog even aan te moedigen en dan is er de finish, 4 uur 24 minuten na de start.
De laatste meters tot aan de finish
We worden na de finish door een sportgebouw geloodst, waar we water, een medaille en een brok ijs krijgen, hier liggen ook een aantal lopers op brancards, het is er warm en vochtig en stinkt naar urine, ik loop hier zo snel mogelijk door om weer naar buiten in de frisse lucht te komen. Buiten staan tientallen halve marathonlopers te vragen om schoenen en shirtjes, als ik weer bij de finish ben wordt er voor de zoveelste keer door een lokale toploper een officieel Cubaans trainingspak of loopsetje aangeboden, we laten het zo en gaan terug naar het hotel.

De rest van de dag liggen we wat en bed en hangen wat aan de bar in het hotel waar we met enkele andere hotelgasten wat drinken om daarna gezamelijk te gaan eten. Het werd niet heel erg laat, maar was wel gezellig.

De volgende dag gaan we weer naar Jamaica, in het hotel eten we eerst van het buffet om vervolgens tot drie keer toe een steak te bestellen, die alle drie probleemloos weggewerkt worden. Tot besluit gaan we nog even langs het toetjesbuffet, na twee uur eten en drinken verlaten we het restaurant en twijfelen we nog even of niet ook het Indisch restaurant nog met een bezoekje zullen vereren, uiteindelijk gaan we maar naar de kamer, Jacob duikt in bed en ik ga nog even in de Jacuzzi zitten. De volgende ochtend neemt Jacob de Jacuzzi en slaap ik een uurtje langer, we plunderen het ontbijtbuffet en moeten weer naar het vliegveld.

En zoals aan alles komt ook aan deze reis een einde, om 3 uur zijn we weer terug op Curacao en een dag later gaan we weer aan het werk en begint de voorbereiding voor de volgende marathon, gewoon hier op Curacao op 6 december, het parcours zal zwaarder zijn en de temperatuur zal hoger zijn, dit alles zal zorgen dat ik waarschijnlijk nog langer mag genieten van de marathon.

Marco

uitslagen:http://www.inder.cu/beta/competitions/marathon&race/marabana/results/2009/19.pdf